Sanýrým aklýmda kaldýðý kadarý ile yanýlmýyorsam ya 1983 olacak ya da 1984 yýllýndan birinde olacaktýr.

Yaz aylarýndan birinde bir gün köylerden birinde bir telefon kulübesinin açýlýþý vardý. Telefon kulübesini deyince onu küçümsemeyin sakýn, o dediðim yýllarda býrakýn cep telefonunu, ankrasörlü telefonlarýn bile çok az olduðu yeni, yeni yurt içinde yaygýnlaþtýrýlmaya çalýþýldýðý yaygýn kullanýma yeni geçildiði bir yýldý. Þehirlerde nadiren köylerde ise çok az olduðu bir zamandý.

iþte ben, böyle bir zamanda görmüþtüm sayýn baþbakanýmýz Turgut Özal’ý. Bir gurup köyün faydalanacaðý bir nahiye merkezinde, kullanýma açýlan ankrasörlü telefon kulübesinin açýlýþý için gelmiþti.

Ben de o yýllarda çalýþtýðým kuruma haber toplayan biriydim. Kurumum ile ilgili topladýðým haberleri ve çektiðim fotoðraflarý beni görevlendiren bir kurum adýna yapýyor onlarý kurumuma veriyor ya da yazýsýný hazýrlýyordum. Ýþte sayýn baþbakanýmýzýn bu açýlýþýna da o nedenle katýlmýþtým.

Büyük bir halk topluluðu ile onu ana yolda karþýladýk, þehrin giriþinde kurbanlar kesildi ve yakýn bir kasabanýn belediye baþkanlýðý falan ziyaret edildi konuþmalar yapýldý.

Ben de ayný topluluk içinde, onun bu yurt içindeki gezisini takip eden diðer gazetecilerle beraberdim. Görevli olduðum yer dýþýna çýkmamak kaydýyla onun gittiði yerlere ben de gidiyor, onun ve yanýndaki diðer bakan ve milletvekillerinin resimlerini çekiyor ve sonra konuþmalarýndan görevli bulunduðum konularla ilgili kesitleri not alýyordum.

Kalabalýk bir araba ve yine onu takip eden kalabalýk bir insan topluluðu ile açýlýþýn yapýlacaðý nahiyeye vardýk. Rahmetli sayýn baþbakanýmýz Turgut Özal ve yanýndaki bakanlardan bazýlarý merasim yerinde önceden hazýrlanan konuþma yerindeki sýrasýyla çýktý ve kürsüde kendileri ilgili konuþmalarýný yaptýlar.

Konuþmalarýnda siyasetten ve ülkemize yeni kazandýrýlan yeni, yeni geliþtirmeye çalýþtýklarý, teknolojik geliþmelerden falan bahsettikten sonra gerekli açýlýþlar yapýlmýþ oradaki halk ile gerekli görüþmeler yapýlmýþ sonunda oradaki iþleri bitmiþti.

Artýk öðlen olmuþtu misafirlere yemek hazýrlandýðý için uzun masalar halinde herkesin üzerinde hazýrlanan yemeklerini yiyebileceði masalardaki yemeklerin olduðu yere gidildi ve buradaki masalarda yemekler yenmeye baþladý.

Ben de sayýn baþbakanýmýz orada konuþma yaparken ve yemek yerken birkaç poz almýþtým.

Oradaki iþimiz bitmiþti. Ben de diðer muhabirlerle beraber muhabirlere ayrýlan bölümde öðlen yemeðimizi onlarla beraber yemeye baþladým.

Yanýmda genç biri vardý, kim olduðunu adý neydi nerede kimin adýna çalýþýyordu þimdi hatýrlamýyorum sað tarafýmda oturan bir gazeteciydi. Elinde tuttuðu elektronik bir cihaz vardý. Ama bu gördüðüm elektronik eþya ne bir radyoydu nede bir fotoðraf makinesiydi.

Bu günkü televizyonlarýn ve radyolarýn içinde bulunan üzerine çeþitli küçük ampullerin ve çitlerin yerleþtirildiði bir plakaya benzeyen bir þeydi.

Bu arkadaþým bu dediðim parçayý önüne koymuþ o da benim gibi yanýmdaki masasýnda yemeðini yiyordu.

Sanýrým artýk yemek yemenin sonuna yaklaþýlmýþtý. Bir ara yanýmda sayýn baþbakanýmýzýn sesini duyar gibi oldum.

Baþýmý çevirip sað tarafýmda yemek yiyen, o elinde cihaz vardý dediðim arkadaþa doðru baktýðýmda Sayýn baþbakanýmýzýn onunla hararetli, hararetli bir þeylerden konuþtuðunu fark ettim.

Ona duyduðum saygým gereði, yemeðimi býrakarak hemen ayaða kalktým yanýmdaki diðer arkadaþla konuþmaya devam eden sayýn baþbakaným tam yanýmdaydý. "Ne yalan þöyleyeyim, benim uzun boyum onu yanýmda küçücük bir boyla býrakmýþtý." Daha sonra onu saygý ile selamladýktan sonra ve onunla birkaç kelime de ben konuþtuktan sonra yine onun el iþaretiyle ben tekrar yerime oturdum.

Yanýmdaki onunla konuþan arkadaþý kiþi, sanýrým onu önceden tanýyordu çünkü konuþmalarýndan bu belli oluyordu.

Konuþma aralarýnda elindeki o ne olduðunu hala bilmediðim cihazdan bahsediyor devamlý olarak onun özelliklerini anlatýyordu ayak üstü sayýn baþbakanýma. Ve bu arkadaþým neden bilmem onu sayýn baþbakanýmýza vermek istiyordu. Sonunda dediðini de yaptý, elindekini sayýn baþbakanýma verdi.

Ýþte gördünüz bizler nereden nereye geldik. O yýllarda þimdiki sýradan bir telefon kulübesinin açýlýþý bile çok önemliydi. Þimdi ise bakýyorum da, neredeyse üç yaþýndaki çocuk bile elinde bir cep telefonu onunla kullanýyor.

Bence bu telekomünikasyon denen teknoloji sanýrým ilk defa olarak bu rahmetle andýðým sayýn baþbakanýmýzla ülkemizde gerektiði yerini buldu.    

Yüksel Þanlý er

30 Ocak 2013