DUL KADIN
Dul kadın yolda yürüyordu, yalnız;
iki büklüm,hayat yorgunuydu.
Anlında çizgiler karışık, yolar gibi suskun
Kapalıydı.
Bir tebessüm bekler gibi gözleri,yaşla doluydu.
Dokunulacak,şefkatle saracak bir dost arıyordu
ıssız,suskun.
Yağmura hasret,
saf arzulu toprak gibiydi,
Hayatta çok şey istememişti,bir lokma ekmek ,soğan
bir parça sevgi,memnuniyet.
Bir tokat gibi yanağında hissettiği dul olmanın
çilesi
yalnızlığı ve anlına yapıştırılan dul olmak hayata
küsmek
etiketi.
Oysa sevmek için koşmadık mı aşkın peşinde?
Bulmak için sevgiyi,özlemi ?
Sen,kadınsın,annesin acılarınca,sevinçlerinle
Kadınsın, sevgi sunansın, hasret hasret ,
Bekleyen gönüllere.
Buram, buram
özlem kokansın.sevgiliye.
Gözlerindeki, özgürlük sevgi vaad eden ışıltıyla
Yarınlara umutsun,geleceksin
Geçmişinle,geleceğinle
Toplum için ,kendin için yaşamalısın
yaşatmalısın.
Yolda, sevgisizliğe muhtaç gönülleri
yaşatmak için, kapat kulaklarını duyma;
Nefret kusan sözleri..Duyma inatla, yürü
Yarınına,mutluluğuna.