Online Üye
Online Ziyaretçi
Şerefsiz dedi kadın tutkunu
olduğu adamın yazdığı her yazısının altına. Paylaşılmazdı ona göre bir yürek,
bir yanak, bir kalp!
Adam yazardı ya!
Aklına geleni yazardı, diline
takılanı.
Aşkı da bütün kadınlara yazardı
diye algılardı.
Kalbinin fatihinin tek olduğunu
adı gibi bilirdi adam ve yazdığı bütün aşk hikâye ve şiirlerinin tek bir aşkın
yansıması olduğunu da adı gibi bilirdi. Lakin bunu bir kadına nasıl
anlatacaktı? Nasıl izah edecekti?
Kadın kıskançtı, lafı çoktu, öfkesi.
Nasıl anlayacaktı bütün kadın isimlerinin arkasında kendi adının fon olduğunu?
Nasıl idrak edecekti bütün aşk sözlerinin arkasında kendi siluetinin saklı
olduğunu? Adam ne yapacaktı bundan sonra?
Kadın bencildi.
Paylaşamazdı adamını.
Başka bir isim olamazdı yazarının
kaleminde.
Adam onundu başkasının değildi.
Olamazdı da zaten.
Adamın yazısını beğenen, yorumlayan, paylaşan her kadına mesaj atıyordu, yazarı kötülüyordu. Kadın akletmiyordu yorumu yapanların, beğenenlerin ve paylaşanların yazarın eşi mi arkadaşı mı dostu mu anası mı bacısı mı olduğunu?
Kafayı yemişti.
Herkese musallat oluyordu.
Adam seyrediyordu canavarını. Üzülüyordu sadece.
Adam son derece emindi
yazdıklarından ve son derece mahir.
Her şey ortadaydı zahir.
Kadın anlayamıyordu, anlamak
istemiyordu.
Bir yazarın eserinde kadın ismi
olamayacaksa ne olacaktı o zaman? Kadın kahramana ne diyecekti yazar?
Bir şiirde isim geçmeyecekse ne
geçecekti peki?
Hep aynı isme yazılmaz şiirler, hikâyeler,
mektuplar.
Her kalbe atmaz adamın kalbi, her
dala konmaz kalp kuşu, her çöplükte ötmez, her güllükte konaklamaz, her baharda
ötmez.
Ne sandı kadın yazarın yüreğini?
Ne zannetti kadın yazarın
hayalini?
Güya yazılan her şiir, her hikâye
aşk ilanıymış o yazının kahramanına!
Yazmak kolay olmasa gerek ve
böyle düşünmek daha zor olsa gerek!
Onların avukatlığına soyundu
kadın, kahramanların kahramanlığına…
Hayalin destekçiliğine, olmayanın
hüsnü kuruntusuna… Bu suizan kadını mahvetti sonra adamı. Kadın adama inanamadı
gitti, adam kadına ifade edemedi gitti aşkını.
Adam ne ad
koyacaktı kahramanlarına bundan sonra? Ne diyecekti kadına, kıza?
Sadece erkeklerden oluşacak bir kadro mu kuracaktı bundan
sonra? Oyunbozanlık yapacaksa eğer,
aşka şerefsiz sözcüğünü katacaksa eğer ve inanmayacaksa
adama kadın eğer, o kahramanlar
yazılmasın daha iyi!
Adam son
derece onurluydu.
Ve yüreğindeki
aşka noktasını koydu.
Ve adam sırf yanılmasın
diye kadını bir ömür boyu şerefsiz olmayı göze aldı. Kırdı kalemini ve yazmadı
bir daha!
Kadının adını
dahi anmadı asla!