Online Üye
Online Ziyaretçi
“Otur dedi masalcı
Rahatla, uzun sürecek anlatacaklarım”
Adam;
Renksiz bir dünyayı boyuyordu
Mor karanfillerden
Konfeti yapıyordu zamana
Her defasında dağıtıyordu rüzgâr
Maviye küsmüş bulutları
Yelken yapıyordu güvertesine
Ümitleri aşkı bulmak için yelken açıyordu…
Kadın;
İçindeki denize ağlıyordu
Saatin deviniminde kendini avutarak
Zamanın bir yerinde takılı kalmış
Ezilmiş düşlerinin önünde
Heybetiyle duruyordu Herakles
Kurumuş gül yaprakları döküyordu saçlarına
Avuntu masallarını okuyarak…
Adam;
Tenha vakitlerine elveda bavulları hazırlıyordu
Çürümüş bir sabahı içiyordu özleminden
Güneşe kapalı perdelerde gizliyordu gözlerini
Gözyaşlarının düğmelerini iliklerken
Kahve gözlerinde inatçı tebessümlerle
Zorlana zorlana nefesini hıfzettiği hayatı
Ömrün eskizlerine nazire edip
Çekiciyle dövüyordu vuslatı
Kadın;
Bütün takvimleri bir bir eskitti
Yaktı yüreğinin satır aralarında
Kolay değildi kullanılmış zamanı kanıksamak
Yarım heveslere aşina çiçekler soldururken
Daha teri kurumamış yataklarda
Kimsesiz gözyaşları boyuyordu sabahı
Ve her defasında içinde bir cehennemle uyanarak…
Âdem EFİLOĞLU
Not:
Aşk sandı tutuldu sevgi gereği
Muradı baharı oldu ereği
Şefkatle sarardı anne yüreği
Bir yanı kan revan ağlarken kadın