Kimsesiz Ve Beceriksiz Olmaya Çalışan Adam
Kimsesiz gibi olmaya çalışırdım
Öyle bir girerdim ki kahvelere
Bakarlardı meraklı gözlerle
Çay isterdim sessizce
Herkese ''Usta'' derdim
Çaycıya, memura, bakkala ve hatta
Çocuklara bile.
Yaşamak konusunda çıraktım belki de.
Çıkardım gezerdim
Paltoma sıkışırdım
Yüzümü kimseye göstermezdim
Uzaktan birisi çağırırdı
Dönüp bakmazım bile
Kimse tanımasın isterdim beni
Birisi gelirdi karşıdan
Buz gibi gözleriyle beni süzer
Sonra başını sallayarak
Selam verirdi.
Öyle sinirlenirdim ki
Yüzümü kaçırdığım halde
Beni nasıl tanıdı diye.
Bakardım yerlere
Her yer çamur çaylak pislik
Düşünürdüm o adam
Nasıl belediye reisi diye.
Ama soğuğu seviyordum
Mevsimi ve seni...
Sabahları güneşi görünce
Yüzüm aydınlanırdı.
Bu kez barışıktım kendimle
Yüzüm gülerdi hep
Sonra namussuzun biri gelirdi
O masum gülüşümü söküp alırdı
Bütün gün ciddi gezerdim
Bir çocuk görürdüm okuldan çıkışta
Gözleri meraklı, elinde çikolatası
Parmağıyla alıp yerdi
Sonra bana bakardı
Gülerdi ağzının bulaşığıyla
Bende gülerdim
Hem de kahkahalarla...
(
Kimsesiz Ve Beceriksiz Olmaya Çalışan Adam başlıklı yazı
Mehmet ÇİFTCİ tarafından
8.09.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
