Akşam oluyordu Ankara'da
97 yazıydı belki, belki 98
Parklarda oynuyordu çocuklar,
Ben de oynuyordum belki
Egzoz kokuyordu yollar
Sokaklar bile kokuyordu
Durmadan akıyordu yollarda
Su gibi durmadan arabalar
Akşam oluyordu Ankara'da
Hiçlikler sarmıştı etrafımı
O yok bu yok şu yok...
Hiçbir şeyim yoktu keza.
Ama kural koyanım çoktu,
Emir verenim, laf söyleyenim.
Gecesi aydınlıktı sözde,
Yanıp yanıp sönüyordu ışıklar
Gözlerim uzaklardaydı her an
Durmadan geçerdi uçaklar.
Akşam oluyordu Ankara'da
Belki 97 yazı, belki 98.
Kim yüzüme gülse aşık olurdum
Başkaydı Ankara'da aşık olmak
Sonu ayrılıkla biterdi her zaman
O yazın hit parçası gibi radyolarda
Yaz bitti mi aşk da biterdi,
Kendi kendime yaşanır, biterdi!
Sıkılırdım o yaşımda bazen
Akşamları yatmaktan
Sabahları kalkmaktan
Sabahları bağırırdı simitçi çocuk
Sokakları inleterek...
Sıkılırdım o yaşımda bazen
Saatler geçmesin arabalar gitmesin,
Uçaklar uçmasın, bebekler doğsun ama
İnsanlar ölmesin isterdim.
Boğazıma bir şey düğümlenir
Ankara'da akşam olurdu,
(
Ankarada Akşam Olurdu başlıklı yazı
Mehmet ÇİFTCİ tarafından
20.07.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
