Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir gün gelecek sandım,
çözülecek düğümlerim,
ama zaman sadece yordu,
ellerimi boş bıraktı.
Bir heves vardı bir vakit,
gözlerimde kıvılcımlar yanardı.
Şimdi küllerde arıyorum,
bulduğum sadece sessizlik.
Ruhum yaşlandı,
ömrümden önce.
Aynı yerde sayarken,
geçip gitti bütün mevsimler.
Beklemek,
bir umut değil artık,
yalnızca ağırlık yapan
eski bir alışkanlık.
Ve ben,
sanki kendimin gölgesi,
oturuyorum yine aynı köşede,
bana yetişmeyen yarınları izleyerek.
Yazarın
Önceki Yazısı