Online Üye
Online Ziyaretçi
Ve ben kimsesizliğin köhne sokağında,
İlk önce evlatlığımı bıraktım,
Affet ilk ve tek sevdiğim adam…
Kim bilir tenhalarda kaç dem tene aktım,
Geçiyorken şimdi bir düş gibi bakışlarından,
Bir çığlık yükseldi insanlığa,
Oyuna kaçan yanımdan,
Geçemedim, geçemedim, düşmeden özüm gözümden,
Adının olduğu mısradan. . . !
Döndüm tüm dönemeçlerden,
Köşe başı sevdalardan,
Binip binip indim,
Bayram zamanı yetişme talaşı sevdalardan.
İnsanlığım.,
Durup da pişman olmadan gidemedim, gölgenin gölgeme düştü
sokaktan,
Ve şimdi,
Haykırıyorum tüm yıkık demlerin acısına,
Hükmediyorum zaman sana,
Varsa sevda denen şu âlemde Eli Öpülesi Bir ADAM,
Evet, O Benim ilk ve tek sevdam,
Varsa Uğruna Ölünesi Bir ADAM,
Evet, O Benim BABAM. . . !