“Ömrüm “ dediðin günler yadýmda, yarýnýmdan ümitsiz dünümden piþman deðilim,

Caymadým ben sözümden, korkma adýnýn olduðu mýsradan geçecek deðilim,

Ben bir yolcuyum yokluklar diyarýnda bu muhtýra koymaz beni,

Alýr götürür bahçende ki söðütün gölgesinden,

Asmalarýnýn üzümünden caydýrýr gönlümü,

Ellerime deðmeyen papatyalarýn taç olamaz baþýna,

“Yurdum” dediðin günler yadýmda…

Vatan bilmek bir bakýþý bir nefesi namus,

Sýnýrýna sokulaný katletmek hem de Tanrý adýna,

Siper olmak çoðu kez faili meçhul sevdalara,

Sýtmalarla sarsýlsan da her gece ateþler içinde,

Ve yansan yansan dudaklardan dökülen iki kelimeyle,

Dikilmek dimdik surlar gibi, denizlerin dalgalarýn martýlarýn önünde,

Gök olmak alem olmak damla olmak yaðmak bir bebeðin gamzesinde…

“Ömrüm” dediðin günler yadýmda,

Bilmem kaçýncý mýsrada durur kalemim,

Kaçýncý kelamda kýrýlýr takatim,

Bilmem yeter mi mýsraný tamamlamaya, seni bir kenara koymaya “ömrüm”,

Var mý bakýþlarýnda ki kirpiðinin ucunda “yurdum”,

Ölürüm dediðin günler yadýmda,

Dün sustum bugün susuyorum ve yarýn için sana yalnýz sustuklarýmý býrakýyorum,

“Ömrüm “ sensiz “ölürüm” deyiþin sol yanýmda.