Hayatın delikli ceplerine güveniyoruz,
Umutlarımızı dolduruyoruz içine,
Suni güzelliğine aldanıyor,
Yürüdükçe düşleyip,adım adım düş’üyoruz..
Sormalıydık kendimize ” fe eyne tezhebun ? “ (bu gidiş nereye?)
D/okumayadık gerçeklerin yüzünü.
Oysa dünya imtihan mekanıydı,
Hüzünlü yüreklerin yükü ağır olurdu.
Tutunamazdık ki,
Kocaman yalan olan bir diyara.!
Yollar dikenlerle sarılırken,
Dünya bir çocuğun gözündeki yaş olmalıydı bazen,
Akıtılan gözdeki yaşın toprağa düşmesi gibi..
Sırt verdiğimiz çürük ağaçlara inat,
En içten gülüşler olmalıydı dalımız..
Ve en doğrusu olan da sarıldığımız tek umut “ikra” sesine kulak vermekti..
“Bu dünya hayatı sadece bir oyun ve oyalanmadan ibarettir. Ahiret yurduna gelince, işte asıl hayat odur. Keşke bilmiş olsalardı.”
(Ankebut/64)
Semra’m Öztekin
(
Maveraya Umut.. başlıklı yazı
SemraÖztekin tarafından
14.05.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
