KOÇ KÖROÐLU

Koç Köroðlu, yine yaslan daðlara,

Zalimler mazlumu yere sermesin.

Sefil baykuþ taht kurmasýn gülzâra,

Gayri, hükmü Bolu Beyi vermesin.

Bak, miller çekilir gözlerimize,

Zindan gösterilir sözlerimize,

Yalandan gülerler yüzlerimize,

Davran, soysuz muradýna ermesin.

Erlik sürgün oldu, mertlik bozuldu,

Namert kalemlerle ferman yazýldý,

Evlâd-ý vatanýn kabri kazýldý,

Hainler, yiðide baþ eðdirmesin.

Aðlar oldu Çamlýbel’de pýnarlar,

Bak, gölge vermiyor  ulu çýnarlar,

Koç yiðitler hep adýný anarlar,

Doðrul, kurt yurduna çakal girmesin.

Ayvazlarýn boyunlarý büküldü,

Gözümüzden kanlý yaþlar döküldü,

Þahbaz erler meydanlardan çekildi,

Yeter gayrý, namert devran sürmesin.

Devlet  bizim, bayrak bizim, yurt bizim,

Daðýnda, taþýnda mühürdür izim,

Daðlar titrer, yere vurdukça dizim,

Vatan güllerini aðyâr dermesin.

Yine Çamlýbel’de olalým harman,

Yýrtýlsýn zalimin yazdýðý ferman,

Dert bizimse, yine bizdedir derman,

Gözümüz daðlarda sýrtlan görmesin.