SON PERDE

Önce bir yaðmur yaðar, hasret kokan yollara,

Ve umutlar baðlanýr yýldýzlara, fallara,

Son yaprak, son göçmen kuþ veda eder dallara,

Gurup döner akþama, kapanýr en son perde.

Ne turnalar duyulur, ne bülbülün naðmesi,

Dile gelmez rebapta garip yüreðin sesi,

Biçare gönülleri ýsýtmaz yâr nefesi,

Sevda gark olur gama, kapanýr en son perde.

Bir varmýþ bir yokmuþa döner bütün umutlar,

Görünmez can ufkunda vuslat yüklü bulutlar,

Baykuþa mesken olur bülbül avazlý yurtlar,

Can kuþu vurur cama, kapanýr en son perde.

Savurur deli rüzgâr, volkanlarýn külünü,

Yavaþça gerer ufka güneþ kýzýl tülünü,

Hayat denen sahnede seçer herkes rolünü,

Oynanýr son drama, kapanýr en son perde.

Kalýr mutlu demlerin hayalinde, düþünde,

Bahar, yaz, hazan geçmiþ, ömür en son kýþýnda,

Dinlersin son naðmeyi, bir musalla taþýnda,

Saçýný çözer sema, kapanýr en son perde…