AH Kİ ZAMAN TUTULMAZ…
Lokmalar büyük olsun, söz olmasın…; yutulmaz
Islak zeminde kalan bebekler uyutulmaz…
***
Bir gül solmuş dediler dost bağında gencecik
Bir gül mahzun yaşarken dalda narin, incecik
Bülbül, gülün açılma vaktinden evvel uçmuş
Serçe, bülbül sanılır dalda öterken “cik cik”
Bir bulut ki kaplamış gökyüzünü bembeyaz
Bir bulut gökyüzünde yüzüyor edip niyaz
Hakikat ve sadakat divanından mı geçmiş
Damlattığı yağmurdan neden kaçışır haylaz
Bir yürek ağlar içten uyanıp sabah erken
Ah! Bir yürek acıyla kendi kendini yerken
Anlaşılmaz bir halde ömrüne vade biçmiş
Yazık, geriye bakmaz bu diyardan giderken
Ah etmek fayda vermez; ah ki zaman tutulmaz…
İnsan için yapılan çabalar unutulmaz…
(21.01.2013 / Elazığ)
Güneri Yıldız