Kan gülleri
Ateş fakları ve derin dehlizler di soluğumuz
Güne batardı çığlık
Ve susardık
Hoyrat türkümüzün dudağımıza ıslık olduğu an
Çığlığa üryanlanırdık
An kadardık işte
Anlığı ansızlığa kurşunlatacak kadar
Son bestenin rakssıydı belki
Bir kere tuşuna basıldığında senfoni dürtüsü bir asr
Hüzün derin geçitti
Ki..
Bilmiyorduk
Ki..
Sezmiyorduk
Ki.
Çözmüyorduk..
Orta mahal bir ağrı sorgulardı uykularımızı
Rahmine uzanırdık gecenin de
Bir defacık rüyalarımızı gergefe vurmazdık
Ülkesiz bir çocuk peydahıydık sanki
Dikiş attığımız her takvim yaprağında
Her nedense ömrümüzü orta yerinden yeniden yırtılırdık
P/iç bir yemini dolamışlardı nedense söylemlerimize
Biplenen her konuşmalarımızı yeniden kurgudan geçirirlerdi
Düz bir satıh olurdu her yazdığımız- çizdiğimiz
İğdiş edilmiş onca durum varken
Durumsuzlukları durum ötesinde yaş kütüğüne mıhlanırdık
Ki ..
Çekiçti çakımımız
Ki..
Mıhlanan yüreğimiz
Damar damar soluğumuzda kalmıştı topraktan hücrelerimiz
Belendik kan susağındaki kurşunlanan cesedimizle
R i v a y e t
Bir kelebeğin çelikten kanatlarına sığınmışız
Bir günlük ömrümüz muktedir
Ayak uçlarımızda birikmiş soluksuz kalan düş şiirleri
Mısra mısra özgürlüğe koşarak dökülmüşüz
--Yüreği şiir tüten adam Hasan Karaşahin dost, kıyısız teşekkürler
----n u r e t t i n Ö N D E R
