UNUTMAYACAKSIN

Önce derin bir nefes alýrsýn,

Sonra korkarak bakarsýn gözlerine.

“Gitme” demeyeceðini bilirsin.

Yanýlmak istersin.

Yanýlmazsýn.

Ve o “gitme” demez.

“Kal” da demez.

Kendi kendine sorarsýn.

Gitmemi mi istiyor, kalmamý mý?

Cevap bulamazsýn.

Ona endekslersin kendini.

Ona göre atar nabzýn.

Onun için kavuþur akrep, yelkovana.

Sanki o belirler, aldýðýn nefesin hýzýný.

Ama o sessizdir, cevapsýzdýr.

Her susuþ, biraz daha düþürür nabzýný,

Akrep, yelkovan birbirine karýþýr.

Nefes aldýðýný bile unutursun sigaranýn dumanýnda.

Ama o saðýrdýr, kördür, dilsizdir.

Yine de bilmesini istersin,

Onsuzluðun, sendeki eserini.

Ve gidersin…

Arkana bile bakamadan,

Susarak gidersin fýrtýnalarýn kayýðýna binip.

Çekersin kürekleri gözyaþý nehrinde.

Akarsýn hiç bilmediðin diyarlara.

Düþünmezsin hiç sonunu,

Umurunda deðildir onsuz olan hiç bir son.

Ama bilmesi istersin,

Onu sevmenin bedelini ne kadar aðýr ödediðini.

Vicdanýna dokunmak istersin.

Aðlatmak istersin onu da giderken.

Yapamazsýn, duyuramazsýn, aðlatamazsýn.

Çünkü sen, onda hiç olmamýþsýn.

Ýþte bunu anladýðýnda,

Limana çekeceksin kayýðýný,

Çýkacaksýn karaya, yürüyeceksin baþýn dik.

Unutmayacaksýn onu, nehirleri, rüzgârlarý,

Istýrabýný unutmayacaksýn.

Unutmayacaksýn ki, yeniden unutulmayasýn.

Elvin ELVÝNCE

2013