Ezeli ve ebedi duyumsadýðým tüm hislerden sorumlu olanlardan olamadým iþte; katý olmayý beceremedim gitti…

Ve kabullenmek: Neyi ama; gerçekleri mi, içimde yaþattýklarým mý yoksa yaþamak zorunda kaldýklarým mý… Üç boyutlu bir film gibi görüp, hissettiklerim.

Biliyorum; kahramanýyým bu hikâyenin; ah, keþke senaryoyu da deðiþtirebilseydim. Senaristin Ýlahi Gücü her þeye vakýfken, ben kim oluyorum ki… Öte yandan, kendilerine paye biçenler, nasýl oluyor da bu hikâyeye dâhil olabiliyorlar; anlamýþ deðilim.

Aslýnda o kadar basit ki her þey. Býrakýn da yoluma çýkmayýn; gidin kendi hikâyenizde ne yapacaksanýz yapýn. Ben müdahil olmazken haricimde olanlara, düþün yakamdan. Gidin kendi denizinizde yüzün, hatta boðulabilirsiniz de. Yeter ki yasak sularda yüzmeyin. Burasý benim bölgem, benim yaþama alaným. Ýstersem mayýn bile döþeyebilirim ihlal edilen sýnýrlarýma: Yeter ki, mecbur býrakmayýn beni…

Hani gerçeklerden ve kabullenilmesi gerekenlerden bahsediyorduk da… Býrakýn þu ön yargýlarý, býrakýn da rahat bir nefes alayým. Ben siz olamam ki, siz de ben olamazsýnýz. Zira uymam ben çoðunluða; üstelik ne zorundayým ne de istiyorum. Ýyiyim ben böyle…

Kýrýcý olmaktansa, kýrmaktansa yürekleri naif ve kýrýlgan olmak bin kez daha iyi.

Asla korkak deðilim ama hesap vermek zorunda olduklarým var: Önce Yaradan, sonra vicdaným ve tüm sevdiklerim.

Sorumluluklarým var, inançlarým, ideallerim. Ya zaaflarým; býrakýn o da bana kalsýn. Ama garanti veririm ki, oldukça dirayetliyimdir, iradeliyimdir.

Son bir itiraf: Hayat size raðmen, çok güzel.

Eðer ki; karanlýk gölgelere ve onca kir pasa raðmen, güneþ her gün yeniden doðuyorsa; bilin ki Yaradan umudunu kesmemiþ insanlardan. Ve her þeye raðmen, yine dönüyor dünya ve masum yavrular merhaba diyor hayata.

Tüm kaosa raðmen, her ne kadar doða dengesini yitirse de, tabiat ayný coþkuyla büyülemekte gören gözleri, hisseden kalpleri…

Ne kadar soru varsa cevabýný merak ettiðiniz, alýn sizin olsun tüm o sorular; önce kendinize bir sorun sormak istediklerinizi…

Biraz sevgi tohumu ekmenizi öneririm kalplerinize, eðer kaldýysa yüreðiniz; biraz vicdan, biraz da anlayýþ. Ama en baþta maneviyat.

Acýmamak elde deðil bazýlarýna. Yemin ederim ki; nifak ve kötülük vicdana en aðýr geleni. Atýn þu külfeti, hadi atýn gitsin. Belki biraz hafiflersiniz. Ve yol yakýnken, kaldýrýn baþýnýzý, en yukarý kaldýrýn ve sadece hissedin. Zor deðil; belki siz O’nu gönül gözüyle görüp, duyumsamaktan acizsiniz ama þükür ki; her bir adýmýnýz kayýt altýnda hem de silinmemek üzere.

Eminim ki GBT’niz bayaðý yüklüdür. Farkýnda deðilsiniz ama iþiniz zor her ne kadar yolunda gitmekte olsa da hayatýnýz.

Býrakýn zulmü, býrakýn þu beþeri kifayetsizlikleri…

Son bir þey daha… Zaaflarýnýzla, eksileriniz ve artýlarýnýzla kendinizi kontrol altýna alýp, sadece insan olun en azýndan deneyin. Bunu borçlusunuz kendinize ve o Ýlahi Güce.

Dönün O’na; yüzünüz ve kalbinizle, sýðýnýn ve isteyin, sadece O’ndan isteyin.

Ve af dileyin. Unutmayýn, O’nun haznesi o kadar geniþ ki; size bile yer var yaþattýðýnýz tüm olumsuzluklara raðmen…