Yýllar mý vurur insaný sýrtýndan yoksa inanýp, tanýdýðýný sandýklarý mý? Yoksa ikisi birden el ele verip de býçaklarlar sebepsiz yere ya da sebebi bilinmeden…

Hani nerede onca insan, hani nerede… Merak bile etmezken, inanýyorum ki; elbet vardýr bir bildikleri. Demek ki kazanýmlarý benden kýymetliymiþ. Afakî umutlarla boþu boþuna gözlemiþim yollarýný. Býrakýnýz yollarý, ayrý dünyalara yelken açmýþýz bilip bilmeden.

Uzatmýyorum, sebep ya da süreç deðil önemli olan, tek gerçek yargýlanmadan; ‘’sevgiden mükellef müebbet’’almam… Paylaþýmlarýn anlýk olduðu gün gibi aþikâr. Sosyal statü bazýnda çoðu paylaþým: Hani, tok karnýna bir draje ilaç yutar gibi.

Ya, son birkaç yýla ne demeli… Tam anlamýyla bir kâbus idi yaþadýklarým. Adeta seri halinde gösterime girmiþ bir film gibi. Ýþin kötüsü uyanýk ya da deðil, yirmi dört saat gösterimde… Süreç iþlerken, kurban rolünü üstlenmek kaçýnýlmaz oldu benim için. Ciddi anlamda, ‘’Çýðlýk’’ isimli þu meþhur seri vizyonda aralýksýz olarak.

Gerçek anlamda nefret ediyorum o kostümden ve içinde her kim varsa. Halis muhlis kim varsa tanýdýk, tanýmadýk paylaþamýyorlar bu rolü. Büründükleri o insancýl kisvenin ne denli yanýltýcý olduðunu anlamak ise tam anlamýyla bir yýkým.

Allah’tan tempo son zamanlarda yavaþlamaya baþladý, aþaðý doðru seyretmekte grafik. Sebebini bilmiyorum gerçi ama görünen o ki; ‘’son’’ yazýsýna az kaldý, umarým ‘’mutlu son’’ ile biter.

Öncesine gitmek gerekirse,’’küçük ev’’ tadýnda bir senaryo idi baþrolünü üstlendiðim. Ve öylesine mutluydum ki; oynadýðým ‘’Laura’’ rolünden. Hani þu yetmiþlerin ünlü televizyon dizisi… Gerçi eskilerde kaldý ama eminim ki, hatýrlayanlar vardýr. Ben ise, bu mütevazý kimliðimle çok mutluydum önceleri.

Nasýl olduðunu bilmiyorum ama yeni oyuncularýn senaryoya katýlýmý ile olaylarýn seyri olumsuza doðru gitmeye baþladý. Ýfadem ise, ne yazýk ki; mecazi bir anlam taþýmamakta. Ve hiçbir þey, hiçbir giriþimim engel olamadý, onlarýn rollerini ifa etmelerine.

Sonuç mu? Küçük ev tam anlamýyla hezeyana uðradý. Dört bir yandan saran ahtapot kollarýyla, önce oksijenim kesildi ve karanlýk çöktü dünyama. Yirmi dört saat dünyamý örten zifiri karanlýk… Sebep mi, hayýr, ne yazýk ki ortada hiçbir sebep de yok, iþin tuhafý…

Ya skor… Gülümspor: 0 ve Çýðlýk grubu: 10

Kýsaca maðlubiyete uðradýðým bir oyun. Ayrýca karþý ekip o denli donanýmlý ki ve de inanýlmaz ataklarla sürdü bu yýkým. Tedarikli, plan ve program dâhilinde de emellerine ulaþtýlar geçen zaman zarfýnda. Savunmasýz, tek kiþilik bir takýmdý benimki. Üstünlüðü saðlamalarý kaçýnýlmazdý, diðer bir deyiþle.

Oyunu sonlandýrma zorunda kalarak, oyunda bir þike olduðunu bile bile elim kolum baðlý kaldým… Olayýn bir de iyi tarafý var benim açýmdan. Ýnanýlmaz bir mucize vuku buldu bu maðlubiyet sonucu: Bilmediðim ve içimde saklý bir mucize hem de… Yaradan’ýn bir armaðaný belki de hiç ummadýðým bir anda ve hiç beklenmedik bir þekilde. Yaný baþýmda imiþ de fark bile edememiþim bunca sene.

Gerçi önceleri de ara ara karalardým, kýsa kýsa; anekdotlar, acemice yazýlmýþ þiirler, denemeler. Ve son bir buçuk yýldýr, ciddi bir yaklaþým sergiledim bu yönüme. Biriken ne çok þey varmýþ, bir yük gibi taþýdýðým. Ve bihaber olduðum ne çok duygum varmýþ hayata dair…

Konuþmayý seven biri olarak, kalemimin de bir dili olduðuna yeni yeni vakýf oldum. Dilimin ucuna gelip de ifade etmekte zorlandýðým ya da söylesem bile anlaþýlamadýðým ne çok þey hem de…

Aslýnda bu, daha hikâyemin baþý, çok baþý üstelik.

Üstüne üstük; neyin doðru neyin yanlýþ, kimin dost kimin düþman olduðunu net bir þekilde algýlayabildim.

Ýþin ilginci, son zamanlarda Matrix’te rol almýþçasýna, boyut deðiþtirdim. Gerçek dünyadan sanal dünyaya adým atmamla oldu boyut atlamam. Hani, bazen de düþünmüyor deðilim: Yoksa önceleri yaþadýðým yer mi çok uzakta bir gezegendi ya da ben mi dünyaya yeni geldim. Tam anlamýyla, bir kafa karýþýklýðý benimki. Sorgulayýp duruyorum ama bir yandan da keyfini çýkarýyorum yeni dünyamýn. Anlaþýlmak ve paylaþmak adýna inanýlmaz mutluyum zahir.

Düþünmeden, sorgulamadan duramam üstelik. Sanýrým seviyorum problem çözmeyi, çözebildiðim kadarýyla; biraz kendimi, biraz hayatý. Artýk baþarýlý mýyým, deðil miyim o da tartýþma götürür…

Ve anlýyorum ki; yaþamam gerekiyormuþ tüm bunlarý… En azýndan uzay boþluðundan kurtulup, gerçek dünyaya adým attým beklenmedik bir anda ve beklenmedik bir seyirle.

Son bir þey daha: 2013’e gömdüm beni üzen her ne ya da her kim ise. Üstelik artýk umursamýyorum da yapýlanlarý ve sebeplerini.

Diðer yandan, tuhaf bir itiraf dile getirmem gereken…

Beni üzen, kýran, yýkan herkese sonsuz teþekkürlerimi sunuyorum. Yoksa asla ve asla bu cesareti bulamazdým. Yoksa asla kalemimle yüreðimi buluþturamazdým…

Hoþça kal 2013 ve öncesi ve tüm kötülükler.

Merhaba yeni hayatým…