Online Üye
Online Ziyaretçi
Çıkmazlarda,
Saplanıp kalmış nice
hayat
Ne kadar kaderinden
kaçsa da
Köşe bucak,
Bilemezdi ki;
Her kuytu köşe ona
Sinsi bir tuzak.
Öylesine yoksun
sevgiden
Çok uzak sıcacık
evinden.
Kimseler soramaz,
Kimseler bilemez neden.
Ana, baba desen
Onlar da ırak
Bir tas çorbaya muhtaç.
Ezeli derdi yalnızlık
Buram buram hasret
kokar
Üstü başı yırtık
pırtık.
Elleri kadar
Yüreği de bomboş
Gözlerinin feri sönse
de
Yüreğinde ateşten bir
kor.
Tecellisi belirsiz
O bir kimsesiz,
O bir evsiz…