Esas itibariyle varýlmasý gereken nokta þu ki: Hayatý fazla ciddiye almak oldukça yýpratýcý. Ýnsanlarý olduðu gibi kabullenmek ise toplumla barýþýk olmanýn tek yolu. Diðer yandan kendinize olan saygýnýzý kaybetmek de an meselesi.

Yalnýz kalmamak adýna kabullenmek. Siz kabullenilmezken.

Ve kabullenilmeyi beklemek: Alýn iþte, afakî bir bekleyiþ.

Bazý seçimlerimize oldukça muktediriz ama elimizde olmayan nedenlerden dolayý mecbur býrakýldýðýmýz o kadar çok durum var ki. Ve bu akýl karýþýklýðýnýn tek dermaný: Kaderci bir anlayýþ ve maneviyat.

Bazý þeyleri ne kadar zorlarsak zorlayalým, her þey olacaðýna varýyor. Aklýn bile almayacaðý, tahmin etme imkânýnýn bulunmadýðý sayýsýz örnek. Ki ancak baþa gelince vakýf oluyoruz çoðu þeye ve iþin ciddi boyutuna.

Sunulanlar ve kabul edilmeyi bekleyen acý gerçekler. Evet, gerçek dediðimiz her ne ise: Biz her ne kadar iyi yönlerini görmeye çalýþsak da, gerçek tüm çýplaklýðý ile önümüzde avaz avaz baðýrmakta.

Yaþayan bilir. Ve ipler her zaman da elimizde olmayabilir. Bir de bakmýþýz ki; baþrolden figüranlýða geçmiþiz senaryoda. Eh, ne de olsa senarist her þeye muktedir.

Ýpleri gevþetmeli belki de ya da býrakmalý dizginleri. Zamana ve hayat denen þelaleye teslim olup, akan gidiþata uyum göstermeli. Zor ama imkânsýz da deðil diðer yandan.

Bilmediðimiz ve bilme ihtimalimizin bile bulunmadýðý yaþanmýþlýklar ve bir o kadar da yaþanmaya müsait durumlar.

Zaten bir noktadan sonra kontrolden ve görüþ alanýmýzdan da çýkmakta çoðu þey ve olay.

Ya mutluluk dediðimiz o bulunmasý zor duyguya ne demeli…

Belki anlýk bir olgu, yoksa bir ömür boyu sürüp gitmesi de muhtemel…

Ya oldukça mutlu görünenlere ne demeli. Mümkün mü her anýný mutlu geçirmek. Ya da bürünülen bir rol mü þen kahkahalarýn eþliðinde. Bu denli kirlenmiþ bir dünyada yaþarken ve haksýzlýklar diz boyu iken, sayýsýz insan açlýða, ölüme ve zulme terk edilmiþken, mümkün mü mutlu olmak ya da dilekler gerçekleþmezken olasý mý?

Yoksa hafife mi almalý hayatý her þey yolundaymýþçasýna ve anlýk duygularla, ego tatminleri ve bedensel zevklerle mi oyalanmalý…

Vur patlasýn, çal oynasýn… Bu mu olmalý zihniyet, gerçekleri göz ardý edip…

O kadar çok insan var ki mutsuzluðu dibine kadar yaþayan. Sadece etrafa göz atmak yeterli. Çoktan inanmayý býraktým herkesin mutlu olduðuna dair.

Teselliyi farklý þeylerde arayanlardan tutun da etraftakilerin mutsuzluðunu kendilerine kaynak alanlar, üstünlük taslama gayretiyle mazlumu ezenler ve dedikoduyu ya da diðer deyiþle gýybeti marifet sayanlar.

Dayanýklý olmak ise ilk kural. Biraz da algýda seçicilik. Çok fazla itibar etmemek herkese ve her söze. Tabii ki hassasiyeti de arka plana atmak þartýyla.

Ve diðer bir gerçek de; mutluluk ile hüznün zýt kardeþler olmadýðý gerçeði. Mutluluðu duyumsarken hüznü de yaþayabilmek mümkün buna paralel olarak. Zira bizi biz yapan tek bir duygu deðil tam tersi sayýsýz duygunun ahenkli dansý…

Sahip olduklarýmýz ve bizden çalýnanlar. Ne zordur buna dayanmak. Ama güçlü olmak da oldukça olasý. Zira her yaþanan badire bir kat daha güçlendirmekte bizleri.

Sýkýntýlar ve beraberinde sabrý öðrenen bizler. Acý eþiði öyle bir noktaya gelebilmekte ki…

Bir yandan kývranýrken diðer yandan da gardýnýz inanýlmaz yükseliþte.

Anlýk duygular, serzeniþler, anlýk hüzünler de hayatýn bir diðer gerçeði ve kolaylýkla da yanlýþ bir intiba uyanabilmekte zihinlerde. Önemli olan genelde yaþadýðýnýz ve taviz vermedikleriniz. Çünkü gidiþat önemli. Her an bir sapma olabilmekte artý ya da eksi yönde. Önemli olan dayanýklýlýðýn süre gelmesi.

Yanlýþ anlaþýlmak nasýl da mümkün. Türlü türlü düþünceler barýnabilir insanlarda. Yürüdüðümüz yol itibariyle; sonuca kilitlenip, beklentiler doðrultusunda hareket etmek de iþin bir diðer püf noktasý.

Bir hedef belirleyip, küçük ve kararlý adýmlarla ilerlemek.

Günlük koþturmaca içinde anlýk hoþluklar elbette renk getirecektir hayatýnýza. Kimseler bilemez oysa neyin ya da kimin hoþluk yarattýðýný. Zira ne çok þey var dile gelmesi mümkün olmayan, öyle þeyler olabilmekte ki süreç içinde; kime hangi birini yansýtabilirsin ki…

Her þeye ve herkese raðmen, iyi bir insan olmayý hedefleyip, sevgiyle yüceltmek hem kendinizi hem de insanlarý. Zira iþin sevgi boyut aslýnda en önemli ipucu hayatla olan kontaðýmýzý kurarken.

Sevginin gücü… Tüm olumsuzluklara ve inanmayanlara raðmen… Kim ne derse desin; tek bir bakýþ, tek bir sözcük, tek bir davranýþ o kadar çok þeye muktedir ki…

Sayýsýz olumsuzluðun ortasýnda sýkýþýp kalmýþken bile, en ufak müspet bir tutum nasýl da hoþ bir esinti yaratmakta.

Ýþ geldi dayandý yine sevgiye. Ama bu yüce duyguyu görmezden gelemeyiz ki. Sonuçta Yaradan’ýn biz insanlara bahþettiði yegâne hazine. Ve eþliðinde anlayýþ, iyi niyet…

Bir diðer gerçek ise, hiçbir þeyin garantisinin olmadýðý. Ne kadar garantici olursak olalým, düzen her an deðiþebilmekte.

Kýsaca her þey olasý hayat denen düzenekte. Her an her þey de hazýrlýklý olmak ve þükretmek dayanak noktalarýmýzdan baþlýcalarý. Ve çabalamak… Durmaksýzýn hem de ya da elden geldiðince. Ama unutmamalý diðer yandan: Bizim uðraþlarýmýz ve bize eþlik eden kader denen mefhum. Bu da demek deðil ki: Otur ve bekle…

Umudun eþliðinde bir yolculuk ve eþsiz bir hikaye her birimizinki… Ýster yalnýz, ister birliktelikler eþliðinde. Ve tabii ki hali hazýrda bekleyen sayýsýz sürpriz: Ýyi ya da kötü. Ama en azýndan iyi olmasýný umduðumuz; içimizde bitmek bilmeyen sevgini eþliðinde üstelik.

Elbet bir yerlerde ve umulmadýk anlarda karþýmýza çýkmasý muhtemel her ne ya da her kim ise…

Sevgiler…