Online Üye
Online Ziyaretçi
Vuslata adım adım
yaklaşırken
Yanılgı imiş her şey
Yaşanmış sanılan.
Ağır aksak adımlarken
yolu
Bilip bilmeden gelmiş
sonu.
Sofrada neşe, elem,
hüzün
Ve senin o küskün
yüzün.
Reva görülen her ne ise
İstikametim ayrıldı
senden nihayetinde.
Dingindi gün, dingindi
ömür
Yalpalasam da göğe
dönüktü yüzüm.
Ve miladım; karanlıktan
aydınlığa
Pervane olduğum o eşsiz
ışığın.
Müstesnaydın, bu muydu
bana gördüğün reva.
Susmak mı çare
Kaçıp gitmek mi
bilinmezliğe
Issız bir kulun
yakarışı
Ellerim uzanırken
gökyüzüne.
Ne gören var ne soran
Hep olduğu gibi
sığınağım Yaradan.
Hep ve tek ve temiz
Pür-ü pak gönüldeki o derin dehliz.