Kelebekler çiçeklerden bir buse ç/aldılar

Sonra öldüler

İnciler sadakatliydi denizlere

İyice dibe vurdular kendilerini

Gizlendiler…

Bir yıldızın göğsünde raks ediyorken

Gümüş kanatlı bir kuş

Göğsünden vuruldu

Ve kaydı yıldızın kucağından

Kumlara gark oldu…

Tutamadı tutamadı hiç kimse

Parmaklar demirdi

Tırnaklar taş

Mecnun’un gözünden eş oldu ona/

Bir damla yaş

Güne saplanmış hançerlerin yeri

Kanıyordu gün batımında

Beyaz lalelerin koynuna sızarken kan

Boyarken kırmızıya

Sızan terim de

Güneşleri ıslatıyordu

Islanıyordu damla damla…

İşte o zaman

Yine ağlayandı kalbim!

Dokunduğun ellerim değildi

Ağrıyandı kalbim…

Kelebekler çiçeklerden bir buse ç/aldılar

Sonra öldüler

İncilere vardım

Diplere gizlendiler

Kırmızı kanatlı süvarilerden bahsetti

Kalbim sonra

Kırılmış atlarının bacakları

Vurdular

Yoktu merhem yoktu

Yok…

Ah kalbim!

Sen artık tutunmadan git