Online Üye
Online Ziyaretçi
Köhne bir ev gibisin yüreğim
Yılların yorgunluğundasın
Her dün hayal kırıklığı,
Her giden bir boşluk bırakmış sende
Çatırdıyor temellerin…
Düşündükçe yolların sonunu
İçini kanatıyorsun
Varılmayacak bir serap gibi mutluluk
Yaklaştıkça uzaklaşıyorsun
Tüketmişsin azığını yollarda
B/attıkça b/atıyorsun…
Üşüdün mü yüreğim,
Ölümbaz gidişler sızlattı mı içini ?
Bilinmeyene yolculuktu belki
Nereye varmak istediğini görmüyorsun
Umut ne tarafa düşer, yol var mıdır
Aşk’a ?
Sadece soruyorsun…
Gördüğün her ışık
Bir girdaba sürüklüyor seni
Karanlıkların kucağında
Kıvranıyorsun…
Kanadın mı yüreğim,
Yoksa takvimler mi kanadı ?
Varlığına alışamadığın
Sevdaların yokluğunda,
S/oluyor, s/olduruyorsun…
Ah Yüreğim..!
Sus pus oluyorsun,
Yine kendini acıtıp,
Kendini sorguluyorsun….!
Deniz Uzuner