Arkadaþlarý Süleyman’ý çok severlerdi. Bu sevgi normal arkadaþlýk sevgisine dayanmýyordu. Süleyman’ýn sýnýfta dersleri kaynatmasý onlarýn iþine geliyor, onun sayesinde sözlüye kalkmaktan kurtuluyorlardý.

           Süleyman; genellikle Türkçe, tarih, din bilgisi, felsefe, milli güvenlik, sosyoloji,coðrafya gibi derslerde kendisini gösterirdi.Öðretmen tam açýklamalarda bulunacaðý sýralarda parmak kaldýrýr ve o günkü konu hakkýnda konuþmaya baþlardý.Bazen kendini tutamaz,tahtaya fýrlar ve tebeþiri de alýp tahtada bir þeyler karalar, uzun uzun bildiklerini anlatýrdý.Mesela o günkü  konu kurtuluþ savaþý mýydý, Atatürk’ten bir  baþlardý,Ýnönü,Çakmak,Karabekir, Cebesoy, Çerkez Ethem, Kuvayi Milliyeciler, Efeler… derken bir bakmýþsýnýz zil çalmýþ, dersin sonu gelmiþ…

          Süleyman anlatýrken sesini bazen alçaltýr, bazen birdenbire baðýrmaya ve Hitler gibi el kol iþaretleri yapmaya baþlardý. Bütün öðrenciler bir yandan kendisini ilgiyle dinler,bir yandan da kýs kýs gülerlerdi.Öðretmen ise bu kadar bilgiyi nereden elde etti diye duraklar ve dakikalarýn dolduðunu fark edemezdi…

         Ali, onun nasýl bu kadar bilgili olduðunu merak ediyordu. Bunu anlamak için onu takip etmeye karar verdi. Evvela, zaman zaman çantasýndan çaktýrmadan bir iki kitap çýkardýðýný ve teneffüslerde sýnýfta okuduðunu gözlemledi.Yine, gizli gizli takip ettiði günlerin birinde yolda ona rastladý.Süleyman onu fark etmemiþti.Dur bakalým nereye gidiyor diye Süleyman’ýn peþine takýldý. Sýnýf arkadaþý acele adýmlarla Konak Mahallesi’ndeki sokaklarý arþýnlýyordu. Ali de onun arkasýndan… Eski ve büyük bir binanýn önüne geldiler. Binanýn üzerinde Milli Kütüphane yazýyordu. Süleyman’ýn ardýndan o da kütüphaneye daldý. Bu binaya ilk defa giriyordu. Aslýnda böyle yerlere girmeye alýþýk deðildi. Ancak Süleyman’ýn sýrrýný çözmeliydi. Çünkü kendisi de çok meraklý bir çocuktu.

        Merdivenleri çýkýp ikinci kata ulaþtýðýnda kitaplarla dolu odalarýn birinde Süleyman’ýn bir kadýnla görüþtüðünü fark etti. ona görünmeden bir müddet onlarý izledi. Arkadaþý raflardaki kitaplarý karýþtýrýyor, herhalde beðeneceði bir kitabý seçmeye çalýþýyordu. Müdüre Haným da ona yardýmcý olmaya gayret ediyordu. Bir müddet sonra Süleyman  okuyacaðý kitabý seçmiþti. Deftere kitabýn adýný yazdýrmýþ ve Ali’yi görmeden kütüphaneden ayrýlmýþtý.

       Ali, bir müddet kütüphaneyi gözden geçirdi; kitaplara, dergilere baktý. Müdüre Haným’dan kendisinin kitap alýp okuyabilmesine izin olup olmadýðýný sordu. Hemen kaydýný yaptýrdý ve o günden itibaren  o da kütüphaneden kitap almaya baþladý.

       Bir müddet sonra Ali de sýnýfta parmak kaldýrmaya, o da tartýþmalara katýlmaya baþlamýþtý. Týpký Süleyman gibi teneffüslerde ve boþ derslerde kütüphaneden aldýðý kitabý çýkarýp sýrasýnda okumaya çalýþýyordu. Süleyman ilk olarak onu bu halde görünce þaþýrmýþtý. Hele hele ilerleyen günlerde Ali’ye kütüphanede de rastlamaya baþlayýnca Süleyman adamakýllý tuhaflaþmýþtý. Bazen sýrasýndan fýrlayýp aniden Ali’nin önündeki kitabýn kapaðýný çeviriyor, onun ne okuduðunu merak ediyordu. Derslerde Ali’nin yanýnýn boþ olduðunu görünce hemen onun yanýna damlýyordu.

      Süleyman, sýrrým ortaya mý çýktý diye düþünürken, Ali kitap okuma aþkýnýn kendisine kazandýrdýðý mutlulukla yoluna devam ediyordu.