Ezilir ruhu insanýn bazen, sýðmaz olur ya dünyaya. Paramparçadýr yüreði, sýðýnacak bir liman arar ya.

Bir inþirah makamý arayýþýdýr bu,  ‘ya rabbim kalbimi geniþlet ferahlat yüreðimi gider sýkýntýmý’ halidir. 

Baðýrmak haykýrmak ister, sesini duymak istemeyenlere inat,  kulaklarýnda bir þamar olmak ister sesiyle.  Sonra insanýn en uzun cümlesine döner, dönmek zorundadýr. Kendine döner, yüreðine döner, içine döner, susar sadece, susar, uzun süre susar…  Susmak en uzun cümlesidir insanýn zira.

Yürür yaðmurun ýslattýðý caddelerde. Cadde ýslanýr, kendi ýslanýr.  ‘Yane yane’ bir yürüyüþtür bu. Yürüdükçe yanar, yandýkça yürür. Yaþamalýdýr, yaþamak için yürümelidir, yürümek için azýðýný alýr yanýna tek azýðýný, yüreðini. Alarak yanan yüreðini azýk olarak yanýna yaþamaya yürüyerek gitmelidir. Bu yüzden yürür… Islatýr yaðmur, ýslattýkça yaðmur, ferahlar yüreði insanýn. Üþür sonra. Üþür vücudu ancak ýsýnýr yüreði. 

Geceye sýðýnýr ya insan, karanlýklara. Karanlýklar gizler diye mi geceye sýðýnýr insan? Geceye gömülür bazen, bazen gömer geceyi içine, gecenin karanlýðýnda aydýnlanýr. Gece ýþýk olur insana, yol bulur gecenin ýþýðýndan. Gecenin karanlýðýnda göz pýnarlarýndan dökülen birkaç damla yaþýn tonlarca aðýrlýðýdýr sýrtýnda insanýn. 

Bir dostun omuzudur aranan. Utanmadan, sýkýlmadan, öylesine rahat, öylesine kasýlmadan bir dostun omzunda aðlama isteðidir. Aldýrmadan kimselere, aðlayabilme özgürlüðü ve rahatlýðýdýr arzulanan, ya da aðlaþma isteðidir.

Çekip gitmek ister ya insan, tanýdýk bütün simalardan kaçarak, bildik bütün isimleri unutarak, hayatýn telaþýndan uzaklaþarak çekip gitmek ister ya… Bazen kaçmak ister ya insan. Ama bir soru vardýr nereye? diye. Hayata koþanlara inat, hayattan kaçýþtýr bazen kurtuluþ.  Kaçarak dünyadan dünyasýna sýðýnmak ister. Dünyasýný dünyadan kurtarýr. Dünyalarý olmaz belki ama dünyasý olur. ,budur kurtuluþlun yolu, dünya sürgününden, yürek dünyasýna sýðýnma. Dünyasý olanlardan kaçmak.. dünyaya karþý esas duruþunu bozmak… Çünkü dünyasýna ancak bu yolla ulaþýlacaktýr. Biricikliði vardýr dünyasýnýn çünkü.

Sonra bir þiirin mýsralarýna sýðýnýr, hüzün þairinin Akif’in mýsralarýdýr sýðýndýðý

Bana dünyada ne yer kaldý emin ol ne de yar;

Ararým göçmek için baþka zemin baþka diyar

Bunalan ruhuma ister bir uzun boylu sefer;

Yaþamaktan ne çýkar günlerim oldukça heder.

Hepsinin üstüne; þiirin, gecenin, kaçýþýn, yaðmurun üstüne, umut gelmeli aklýna, umudu olmalý insanýn. Yarýna olan umudu ýþýk olmalý hüznüne.  Umutla, ümitle ve imanla olmalý.