“În revâ v’ân nâ-revâ dânî velîk

To revâ yâ nâ-revâyî bîn to nîk”

Bu, yerinde, doðru; þu, yerinde deðil, eðri..

Bunu biliyorsun; ama sen kendin 

doðru musun, eðri misin? 

Bir de kendine bak! 

Mevlânâ

Ýnsan nereye giderse gitsin,  kendisi ile birlikte, taþýdýklarý ile duygularý ile yaklaþýmý ile birlikte gider. Ýyilik de kötülük de; güzellik de çirkinlik de insanýn yanýnda taþýdýðýdýr. Neyi taþýyorsanýz onunla karþýlaþýrsýnýz, güzellikle karþýlaþmak istiyorsanýz güzelliði, iyilikle buluþmak istiyorsanýz iyiliði azýk kýlmak durumundasýnýz. Yaklaþýmýmýz, bakýþýmýz, görüþümüz hâsýlý nazarýmýz baðlamýnda bir manzaradýr karþýlaþacaðýmýz.  Onun için nasýl gidiyor sorusu, esasen “nasýl gidiyorum” sorusuna vereceðimiz cevabýn doðrultusunda sahih bir yanýta ulaþacaktýr. Ben nasýl gidiyorsam, nasýl bakýyorsam nasýl görüyorsam nasýl duyuyorsam nasýl bir yürüyüþ üzerine isem; yaþamýn beni karþýlaþtýracaðý hal görüþüm, duruþum, yürüyüþüm doðrultusunda olacaktýr. 

Bakýþýmýz görüþümüzü, görüþümüz duruþumuzu, duruþumuz halimizi ortaya koyar... Nereden ve nasýl bakýyorsak ya da nokta-i nazarýmýz neyse ona uygun bir manzaraya ulaþýyoruz... Bu böyledir; bakýþ açýsýný düzeltmeyenlerin bakýþ acýsý çekmeleri bitmeyecektir. Ýyilikle, güzellikle, doðrulukla bakan kiþi; iyi, güzel ve doðru ile karþýlaþacaktýr. Yürüyüþümüzü, yaklaþýmýmýzý güzelliðe ayarlamak gerekecek.  

B/aþk/a bir dünya için yolumuzu ve yönümüzü aþka çevirmemiz gerekecek. Yok, b/aþk/a bir yol..

Unutma azizim! Baktýn mý aþkla bakacaksýn. Aþkla bakmazsan baþkalaþman muhakkak olacak bunu bil. Bakýþ açýný aþka ayarlamazsan, Bakýþ acýsý çekeceksin unutma. Aþkla yaþayacaksýn, aþkla olacaksýn, Aþkla dolacaksýn, aþk olacaksýn... 

Evet azizim! Býrak dýþarýlarda oyalanmayý kendine bak. 

Kimsenin yanlýþý seni temize çýkarmaz. Kimsenin ayýbý senin ayýbýný örtmez.

Kimsenin sorumsuzluðu senin sorumluluklarýný ortadan kaldýrmaz.

Unutma! Sen, önce, her þeyden önce kendinden sorumlusun.

Ve iyi bil ki, baþkasýnýn hastalýðý sana þifa olmaz.

Sonra bir ayet gelir ve modernizmin hasta ruhlarýna seslenir. ''Ey imana ermiþ olanlar! Siz yalnýz kendinizden, kendi üzerinizdeki yükümlülüklerinizden sorumlusunuz.  Siz doðru yolda iseniz sapkýnlýða düþenler size zarar veremezler. Hepinizin dönüþü Allah´a olacaktýr. Ýþte o zaman Allah, size hayatta yapmýþ olduðunuz her þeyi haber verecektir. (Maide 105)

“Sen kimsin?" "Nereye gidiyorsun?" Hayatý sorgulayan insanýn dönüp dolaþýp ulaþacaðý yer,  insanýn kendisine geri dönmesi, yani kendi yürüyüþünü, kendi yolunu, kendi yönünü ezcümle kendini bilmesidir. 

"Ey Yolcu! 

Allah katýnda benim yerim ve kýymetim nedir diye zaman zaman kendini sorgula; býrak dýþarýya bakmayý kendine bak, kendine yönel. 

Ne yapýyorsun, nerede duruyorsun, neye hizmet ediyorsun, ne istiyorsun? 

Unutma! Senin O’ndan istediðin þeylerin en hayýrlýsý O’nun senden istediðidir..."

(Vedat Akýllý; Sözü Yola Koymak, Hikem-i Atâiyye'den Ýlhamla)

Dedik ya nasýl gidiyor sorusu ben nasýl gidiyorum sorusu ile ilgili. Her þeyden ve herkesten önce kendimizle ilgilidir. Onun için kendine bak dýþarýlarda oyalanmayý býrak diyoruz.  Dýþarý ile ve baþkalarý ile uðraþmadan dönüp kendimize, kendi yürüyüþümüze bakmak durumundayýz. Nasýl görüyorsanýz öyle görünürsünüz, nasýl bakarsanýz öyle bakýlýr, nasýl duyarsanýz öyle duyulur, nasýl yaklaþýrsanýz öyle yaklaþýlýrsýnýz. Ýyisi mi sözü daha fazla uzatmadan yazýmýzýn baþlýðýndan hareketle; Nasýl gidiyor, sorusunu; her birimiz aynayý dýþarýlardan kendimize çevirerek daha doðru bir soru haline getirelim ve her birimiz kendi yaklaþýmýmýza göre cevap verelim: Nasýl gidiyorum?