Online Üye
Online Ziyaretçi
Takat mi kalır
Söz mü olur onca hece
içinde
Kıyamet kopsa da dönmem
geriye
Kıt kanaat bir sevdanın
izdüşümünde
Katık yapmışım sevgiyi
Ömür bellediğim her kim
ise.
Kılı kırk yardım ömür
boyu
Döndüm dolaştım
Ve yine tam da
başladığım noktadayım.
Dilek tuttum sayısız
kere
Ellerim uzandı semaya
kifayetsizce.
Yine de şükrettim
Yadırgadım belli ki
yolun başındaymışım
Sorgulandım demek ki
tek suçluymuşum
Yere göğe sığdıramadım
oysa
Güvenip dost
bildiklerimi
Kol kanat germek ne
haddime
Sadece bir kum
zerresiyim şu dipsiz âlemde.
Duyumlarım sana, sana
dair
Gölgeler uzar gider
gecenin karanlığında
Sözlerim anlamsız kalır
Hissedilen onca
kifayetsiz duygunun yanında.
Uzak olabildiğince
Görüp göreceğim tek bir
düştün oysa
Ne zaman ki savrulsam
boşlukta
Eşlik eder yalnızlık
başucumda.
Varla yok arası onca
yankı
İçten içe yakar canımı
Kendimden geçtim geçeli
Unuttum vefayı, neşeyi.
Görmeden düşmek o derde
Rastlamadan tanımak
belki de
Sürgünüyüm şu
kifayetsiz ömrün
Kanıksadığım o eşsiz
düşüm
Ne dersen de
Bir kez peşine
düşmüşüm.
Susmak mı anmak mı
Koşmak mı beklemek mi
İzbelerde yitip gitmek
belki de
Ulaşılmazlık raks
ederken hayallerde
Ne uzak ne yakın
Belli ki hiçbir zaman
var olmamışsın.