Matemde Ki Yürek ...
Sen gözlerdesin. Gözdesin. Göz olansın gönüller
de .Uyuyamazsın asla mavi kayaların kıskanç uğultusun da. Diz çöker acıyla,
tuzak olur gövdeler. Rehin kalır gölgelerimiz bir bir karanlık dipsiz zindanlar
da. Hadi öyle bir şey dile bütün
yüreğinle; bozulsun sihirler seninle.
Aydınlansın zindanlar; çıkılsın yeşilliklere.
Sabaha karşı bir yasemin kokusu sarsın
uykuya hasret, boynu bükük kumsalları sayende . Ceylan inişin izlensin işte.
Tek başına ölmez baharlar. Takar
peşine, beraberinde götürür öteki mevsimleri de. Çok bedeller ödenir; göze gelmesin, nazar değmesin diye
güzelliklerine. Fidyeleri ödenir tüm
gönül rehinlerinin haramilerine. Tuza dokunmuştur bir kere dudaklar istenmese
de. Ne üveyik olunabildi ne serçe. Ne de ağzı incili balıklar görülür denizler de.
Bir sen varsın bilinen; tuzsuz , inci kaplı
dudakların sahibesi, bilsene.
Sen güz çiğdemlerinin umarsız, bir yağmur sonrası bitişi gibi öbek öbek;
yemyeşil topraktan, öyle kendiliğinden, öylesine sessiz ve hiç farkında olmadan
girdiğinden beri dünyalara. Soluk
alışlar hızlandı bir gülün dudağında ve bütün yıldızları gülüşün sanmaktalar
hep o yağmurlardan sonra.
Bir kış soğuğun
da yürekler emsalsiz gülüşüne, sımsıcak avuçlarına bırakıldı ürkmeden, korkmadan
cesurca. Seversin belki; bir çığ gibi büyütürsün, ninnilerin de sevda şarkıları
söylersin diye.
Artık çiçekleri çalınmalı bahçelerin kucaklar dolusu, çağlaları
ağaçların. Ve güle oynaya belki de ölesiye yaşanmalı gelincik kokulu sevdaları
barikatlarında yaşamanın.
Hep seni bekleyip durdu ürkek yürekler. Bir mucize gibi iyi ettin geldiğine.
Bir alem gibi bambaşka ve her şeye bedel gelişin. Sen her şeyde ve her yerde
olansın. Yürekler gönüller yanıyor buram buram. Alemler yanıyor sönmezcesine.
Bilmelisin!
Saçların
da yıldızlar var, bak şimdi kıvılcımlar dolmakta alev alev. Gözler de ve
dudaklarda kor gibi ateşler. Bu yangınlar sarmak da dört bir yanı. İstersen gel
başını koy göğüslere. Ellerin! Ellerin
koy hasretinden çatlak çatlak avuçlara.
Öpmeye susanılmışsın. Unutulmuş yıllarca nedense. Bırak istersen tırnak uçlarından
başlanılsın öpülmeye. Ama titreme !
Yalnızlığım;
sana özlemli bir haykırış, duyuyormusun?
Çiçeğin tomurcuğu yarması gibi. Yarıya
kadar inmiş yüreğimin bayrağı. Matem yaşamak da yüreğim, ayaza durmuş.. Dallanmış
acıların uçlarına tünedi ürkek bir kuş.
Gök sana yakın, yer bana uzak. Umutlar
hala kundaklarında.
Nereye
gittiler denizlerin onca martıları. Dalgaların sesi kulağımızdan , mavisi
gözlerimizden. Nereye gitti onca
doyumsuz sevdalar. Ben karanlıkları topluyorum
hala bir bir yaşam heybeme.
Gök mavidir. Çimenler yeşil. Doruklar da
özlem dolu sevdam. Hadi gel artık, koş sarıl , ısıt yüreğimi yeni baştan.
(
Matemde Ki Yürek ... başlıklı yazı
KENAN KOÇ tarafından
21.10.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.