Bir ana gibi
doğurmalı düşüncelerimiz
Kolaylık ve
zorluk insanın
Lüks bir
hayatı itilemeli ellerimiz
Sevgi durağında
bekleyen sevgili
Siliver dudaklarına
bulaşan kirleri
Hep yokuştur düşüncelerimizin belini kıran
Yarını sabır
ve sevgiyle çeker
gözlerimiz
Koşun koşun yağmur
tanelerine
Ey bağrında
hüznü saklayan sevgili
Depreşir topraklara
ekilen tohumlar
Sabahı görür gözlerimiz keşmekeşler içinden
Bırakılınca bir
çocuk suya
Sallanır sarayları
müstekbirlerin
Ben bir
defa daha yemin ettim
Dökülen yapraklar
kadar sessiz
Her damlayan
yağmur kadar lekesiz
Aşk’a tutulunca
yüreklerimiz
Kulak kesilir
dağlar secdelerimize sessiz
Gelin bir
daha yeniden umudu olalım
insanların
Gülsün minnacık
çocukların sabi gözleri
Atalım keşkeleri bağrımızdan
Vursun sinelerimize umudun rüzgarı