İlk tohum atıldı

İlk filiz ilk yürek çırpınışı
İlk fısıltı ilk haykırış
İlk kelimeler döküldü  deryasından nebi yüreğine
İkra… ikra… ikra…
 
Sessizliğin  zirvesinden
Kelimelerin efendisi
Tüm kainatın efendisinden
İnsanların en şereflisi Muhammed’e
İkra…ikra…ikra…
 
Çöller çığlıklarla  gecelerken
Bir  sevgili ilmi ilmik işlerken sevgi yumağını
Dalıp giderdi gözler dağların efendisi hıraya
Nebi izleri taşır hıra  nebi gözleri nebi yüreği
Susar tüm kainat  ses verir nebi ikraikraikra…
 
Daha dünya işitmemişti böyle ses
Kabe duvarları işitmemişti nebi sözlerini
Hıradan süzülür ayetler tek tek
Devrilir putları ebrehelerinebu cehillerin
Ve nebi kucaklar en şerefli sözleri şerefli yüreğine…
 
Yetim kızların bayram yeridir  desem hıra doğrudur
Yıldızlar gittikçe yaklaşır yeryüzüne
Ay utanır  nebi  tebessümün den
Saklı duran yiğitler koşar er meydanına
Mekke Kâbeİbrahim’in  torununu kucaklar…