BÝR MENKIBE 

        Halife Harun Reþid'in üvey kardeþi olduðu rivayet edilen Behlül Dânâ Hazretleri bir gün etrafta kimseler yokken, Harun Reþid'in tahtýný boþ bulur ve geçip oturur tahta. Henüz birkaç dakika oturmamýþtýr ki, sarayýn inzibatlarý ve  hizmetçileri görüp alelacele tahttan indirdikleri gibi bir de temiz dayak atarlar... Bunun üzerine Behlül aðlamaya baþlýyor. Biraz sonra Harun Reþid tahtýna gelir . Behlül'ün aðladýðýný görünce, Behlül’e neden aðladýðýný sorar. Oradakiler Behlül'ün büyük ve affedilmez bir hata iþlediðini, yalnýzca Halife'ye ait bir makama çýkýp oturduðunu, bunun için kendilerinin de onu tahttan indirip dövdüklerini söylerler. 
Harun Reþid, Behlül'ün böyle aðlamasýna üzülerek:
Böyle bir sebepten dolayý adamcaðýz bu kadar dövülür mü ? Diyerek inzibatlarýna ve hizmetçilerine çýkýþýr. 

Behlül Dânâ Hazretleri : 
“Adamlarýna kýzmana gerek yok. Ben, onlar beni dövdüler diye aðlamýyorum. Birkaç dakika tahta çýkmakla bu kadar dayak yedim, oysa sen hep tahtta oturuyorsun. Bu durumda yarýn senin hâlin ne olacak, kim bilir ne kadar dayak yiyeceksin diye düþündüm onun için aðlýyorum, der
Bu sözler Harun Reþid'in gözlerini yaþartýr : 
“O hâlde nasýl hareket edersem, kurtulurum, onu söyle der. Behlül Dânâ Hazretleri de þu nasihatte bulunur: 
“Adaletle hükmet, kimseyi incitme. halk senden memnun olup sana dua etsin. Ancak o zaman kurtulursun.”