Ýbrahim ÇAM                                                                                                                                                            

                             Âh, bir elif çekti yine sîneme cânan bu gece
                             Pek sarýldý bana ol serv-i hýrâmân bu gece
                             Ayýn on dördü gibi dün gece mecliste idi
                             Kande akþamlayacak ol meh-î tabân bu gece.                                                                                                                                       

           Bestesi Hacý Sadullah Aða'ya  güftesi Enderunlu Vasýf’a ait muhayyer makamýndaki  bu eserin hikayesi beni çok etkilemiþtir.
          Hacý Sadullah Aða , III. Selim zamanýnda yaþayan büyük bir bestekar , ayný zamanda III. Selim'in çok sevdiði ve kýymet verdiði bir sanat adamý.Kendisi de usta bestekar olan Sultan III. Selim, Sadullah Aða'ya sarayýn bütün kapýlarýný açmýþ ,bütün imkanlarýný  önüne sermiþtir.Sadullah Aða saray erkaný tarafýndan da çok seviliyormuþ. Lakin Sadullah Aða'nýn sultanýn cariyelerinden biriyle gönül iliþkisi varmýþ .Saray halký bu hadisenin sultanýn kulaðýna gitmemesi için çok çaba sarf eder, gizli kalmasý için çok uðraþýrmýþ ; fakat ispiyoncunun biri sultanýn kulaðýna olup biteni þeytanca

           III.Selim Sadullah Aða'yý ve vezirini derhal huzuruna çaðýrtmýþ. Sadullah Aða'ya bu hadisenin doðru olup olmadýðýný , cariyelerinden biriyle aþk yaþayýp yaþamadýðýný ,sormuþ. Sadullah Aða cevap vermemiþ , çünkü aþkýný dile düþürmek istememiþ.Padiþaha adeta , ne bilmek istiyorsan gözlerimde görebilirsin dercesine bakarmýþ. Sultan III.Selim hükmünü vermiþ : Yarýna kadar derhal kellesi vurula.

          Vezir , Sadullah Aða'nýn aþkýný hayran hayran izlediði için ona kýyamaz. Bir teklifte bulunur Aða'ya : Seni bir evde tutalým , kimselere  göstermeyelim belki ilerleyen zamanda sultanýmýzýn gönlü yumuþar da bakarsýn seni affeder. Böylece vezir Sadullah Aða'yý senelerce  deðiþik mekanlarda saklamýþ , korumuþtur.
           Bir gün sarayda büyük bir musiki þöleni  tertip edilmiþ , dönemin ünlü bestekarlarýnýn, padiþahýn ve Arif Mehmed Aða'nýn  da yeni eserleri okunmuþ.Bir ara bir beste çalýnmaya baþlamýþ , herkes sus pus olup eseri dinlemeye baþlamýþ.Daha önce görülmemiþ lezzetteki bu besteyi  duyan  Sultan III. Selim , sazendeleri susturmuþ ve bu besteyi ancak üç kiþi yapabilir.Biri Arif aða  ki o yapmadýðýný söylüyor, biri ben , ki ben de yapmadým. Biri de Sadullah Aða. Vezir her þeyi anlatmýþ huzurda , Aða'nýn hayatta olduðunu  besteyi onun yaptýðýný. Mümkünse affedilmesinin hayýrlý olacaðýný. ..Padiþah düþünmüþ böyle seçkin bir bestekar sanat adamýnýn nasýl olup da kellesinin vurulmasýna hükmettiðini sorgulamýþ kendince. Bestenin yumuþattýðý yüreðinin çýrpýntýlarýna engel olamamýþ ve Sadullah Aða'yý affetmiþ.