Dudağına mum ışıdı gecenin
Ve parçalandı gözbebekleri
Karanlığa sızlanırken yağmurlar
Söz verip sabahlara
Seni bekleyeceğim…
Koklaşa koklaşa mevsimler devirirdik
Aşkla…
Bütün geceler sabaha ışırken
Mesela sen bir mum yakardın
Ben umutların hatırına dilek tutardım
Bir nefeste söndürürdüm
Yalazları vururken yanaklarına…
Sonra ağladı rüzgâr
Dar aralık kapılardan sızarken
Arkasında fırtınalar
Zemheri bir soğukta üşüdü karanlık
Aklımın mısralara aktığı
Dar koridorlarda ışıksız
Boğulurken kelimeler boğazımda
Şifreleri çözülür dizlerimin
Dilimde kelepçeli martı yakarışları
Dudağına mum ışırken gecenin
Parçalanır gözbebekleri
Söz verip sabahlara durmadan
Söz
seni bekleyeceğim
Ömrüm yettiğince…
Âdem Efiloğlu