Merhabalar…

Sizlere hayatımızın temel taşlarından biri olarak gördüğüm sevgi kavramıyla ve kaybettiğimiz duygularımızla ilgili bir konuda seslenmek istedim.. Umarım beğenirsiniz ve benim düşündüklerime katılırsınız…

Bir zamanlar bir arkadaşım vardı..Beni o kadar çok sevdiğine inanıyordum ki..Bende onu çok severdim, seninle konuşmayınca duramıyorum ,seni görmem lazım seni özlüyorum ,onunla konuşma bununla gezme seni kıskanıyorum , sadece beni sev benimle arkadaş ol derdi…

Sarıldığımız zaman birbirimizin sırtını sıvazlamadığımızda eksiklik hissederdik..Öyle yaptığımız zaman sevgi alışverişinin tam olduğuna inanırdık, inanın bu bana ayrı bir mutluluk ve haz verirdi…Onuh vakti olmadığı için görüşemediğimizde ben onun yanına gider ve kendimi sevdirmeye ,göstermeye geldim der gülüşürdük….

Onu kendi kardeşlerimden ayırt etmeden severdim, öyle onu düşünür , onun derdiyle dertlenir onun sıkıntısını hisseder, onun mutlu olmasıylada mutlu olurdum…Sigara sağlığına zararlı olduğu için bırakması gerekiyordu, bunun için geceler boyu ona destek mesajları çekmiştim, ona telkinlerde bulunup sigarayı bıraktırmayı başarmıştım…( Ama şimdi başladı tabii..)

Yanlış anlamayın sakın bu erkek değil bayan arkadaşımdı…

Apartmana ilk taşındiğımızda komşuluklarımız çok sıcak, güzel ve samimi bir şekilde başlamıştı…Birbirimizde kahvaltılar yapma, oturmaya gitme, hep beraber toplanıp mangal partileri düzenleme,bahçeye kamelya yaptık orada her akşam çay demleyip bişeyler yeme gibi vs…Ama şimdi bakıyorum da merdivenle değil asansörle çıktığımız için inanın kimse kimseden haberdar değil…Bir birimizi görmüyoruz bile…

Evliliklerdeki sevgilerede şöyle bir bakıyorum…Mesela ben yeni evlenen bir çifti sokakta gezerken bile anlayabiliyorum.. Bunlar yeni evli diyebiliyorum, çünkü birbirlerinin gözlerinin içine sevgiyle baktıklarını, kopmamak istercesine ellerini nasıl tuttuklarını görebiliyorum, onların yüreklerindeki sevgiyi hissedebiliyorum…

O günlerde insan konuşmadan eşinin gözlerine bakarak ne demek istediğini bile anlayabiliyor..İki ayrı kişi bir beden oluyor, beraber gülüp beraber ağlıyor.. Aç da olsa tok da olsa mutlu oluyor, sevgileri yetiyor çünkü…

Ama zaman geçtikçe bunlar yitiriliyor ne yazık ki…Bu tür sevgi , arkadaşlık, dostluk tükenişlerine o kadar çok örnek verebilirim ki…

Peki ne oluyor bizlere, ne oluyor duygularımıza, sevgilerimize….? Neden böyle oluyor, güzel olan şeyleri illaki yitirmek, kaybetmek zorundamıyız…?

Güzelliklerimiz, sevgilerimiz ellerimizden kayıp giderken biz hiç bir şey yapamayacak mıyız, sadece anılarımızda mı kalacaklar, ahlarla vahlarla hatırlanıp, iç çekişlerimizle mi hatıralarımızı süsleyerek yaşatmaya mı çalışacağız..?

Lütfen güzel hasletlerimizin arkasından bakıp mendil sallamayalım…Yeniden kazanmak için elimizden gelenin üstünde çaba sarfedelim ve yüreğimizi dolduran sevgilerimizi, dostluklarımızı ,arkadaşlıklarımızı geri kazanmanın yollarını arayalım….

Sadece aramakla kalmayalım , başaralım , bizler istersek başaramayacağımız şey yoktur ben buna inanıyorum, inanmaya da devam edeceğim, son nefesimi verinceye kadar...

Dostlukların, arkadaşlıkların, sevgilerin hiç bitmediği bir dünya diliyorum sizlere…

Gelecek günlerimiz çok güzel olacak inşallah ben buna inanıyorum…sevgi ve saygılarımla…


( Sevgilerimize, Arkadaşlıklarımıza, Dostluklarımıza Ne Oldu başlıklı yazı SakineBAHADIR tarafından 1.11.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu