Sen
gel bu sensizliğin çaresizliğini yor
Aşk
yüreğimde yanan bir alevden sönmez kor
Bu
çareyi ey gönlüm sen gel şimdi kimde sor
İstediğin
kadar yan gören Rahman'sa kolay
Aşk
kalemimle seni şiirlere yazdığım
Seni
nakış nakış bu gönlüme kazıdığım
Sensiz
bendim hep yalnız geceler ağladığım
İstediğin
kadar yan gören Rahman'sa kolay
Aşk
ile yaşadığım değildir dertler yükü
Yazdığım
ise benim aşka dair bir türkü
Sen
ister dinle ister dinleme budur ülkü
İstediğin
kadar yan gören Rahman'sa kolay
Aşkın
peşine düş sen sarmakla onu doyur
Aşk
sen terk edince o sanma tatlıca uyur
Aşk
altındır unutma atılmaz ona çamur
İstediğin
kadar yan gören Rahman'sa kolay
Kul
Mehmet aşk isminle hep türküler söyleyen
Gelmediğinde
gece hasretinle özleyen
Sinemde
çocuk gibi saran ninni söyleyen
İstediğin
kadar yan gören Rahman'sa kolay
Mehmet
Aluç