Yaþlý gözleriyle kadýna baktý adam. Bir de televizyonda izlediði kadýn cinayetiyle ilgili habere baktý. ' Bunlarý asmalý' dedi hafifçe bir sesle 'ibreti alem olsun diye de hadým etmeli...' Televizyonu kapattý, öfkeliydi ve son derece üzgündü.

            - Kadýn sevilmek içindir katledilmek için deðil! Hem insan hayatýndan daha kutsal ne olabilir, daha nimet kabul edilen nedir? Ne olursa olsun, ne yaparsa yapsýn bir insan öldürülemez! Bir çiçek verilmiþ insana Rabbi tarafýndan.Koklamak seyretmek bakmak sevmek ve yaþatmak lazýmken tutup onu köklerinden söküp atýyoruz. Yapraklarýný eziyoruz, köklerini çiðniyoruz.  Aþk olmalý insanýn içinde, insana karþý sonsuz bir sevgi olmalý ve o sevgiyi canlý tutup ebedi olarak yaþatabilmeli...Bu alem aþk üzere inþa edilmiþtir. Güzellikler dururken çirkinliklerle uðraþýyoruz muhatap oluyoruz. Yaþatmak dururken öldürmekle meþgulüz. Sakinleþmeye baþladý biraz, yumuþamaya...Ýçindeki irileþmiþ ve irinleþmiþ hisleri döküyordu. Bu bir yýlanýn deri deðiþmesine benziyordu deðiþmese ölecekti. Bir hastanýn içindeki safrayý dökmesine benziyordu, dökmese acýdan kývranýp duracaktý.

            - Aþk eskiden daha güzeldi biliyor musun? Daha içtendi. Daha maneviydi. Daha mahrem ve daha güzeldi. Özdemir Asaf`ýn 'Bir kelimeye bin anlam yüklediðim zaman sana sesleneceðim' dizesi aþkýn doluluðu ve yetkinliðini ne de güzel ifade ediyor. Bugün bu anlam arayýþý anlam doluluðu yok: küfür var aðýz dolusu, öfke var. Daldý uzaklara, kim bilir belki de o mesut eski günleri aklýna getirdi. Kadýnýn þiddete uðramadýðý; kesilip yakýlmadýðý, katledilmediði...

            - Þiddet yoktu. Kadýna el kalkmazdý, küfredilmezdi, býçaklanýp kurþun sýkýlmazdý. Sevilirdi masumca, uzaktan seyredildi. Öyle nefes nefese sokulmazlardý. Bir kadýn sevildi mi ikincisi olmazdý. Üçüncüsü, dördüncüsü... Bir ömrü o aþkla yoðrulurdu yürek o aþkla mayalanýrdý o aþkla nihayete ererdi can. Kadýn anaydý, kadýn yavukluydu, kadýn deðerliydi kadýn Leyla'ydý, Þirin'di, Züleyha'ydý. Kadýn adamýn ellerini sýmsýký tuttu. Son günlerde artan kadýn cinayetleri adamý bayaðý etkilemiþe benziyordu. Kadýn onu anlamaya çalýþýyordu. Bu dönemde böyle düþünen adamlar nadide bir taþa benziyordu.

            -Eskiden de insan aþýk olurmuþ hem de nasýl aþýk olurmuþ. Aþklarý efsaneleþir ve dilden dile dolaþýrmýþ ve aþklarýndan dolayý verem olurlarmýþ. Bu hastalýða da öylesine uluorta ve korkutucu þekliyle verem demezlermiþ, hastalýðýn adý bile zarifmiþ: ince hastalýk...Þu an ki aþklarda inceliðin i'si bile yok! Sadece ince iþlerle uðraþýyorlar, o da belden aþaðý fikri inen büyük bir güruh!  Sokak ortasýnda onlarca kez býçaklananlar... Saçýndan tutulup çekilenler... Kurþuna maruz kalanlar... Elleri kesilenler... Yüzüne kezzap dökülenler... Kayýp olup da bulunamayanlar...  Benzin dökülüp yakýlanlar... Bu ayýp bize yeter de artar bile! Ülkemizde kadýn olarak yaþamak cesaret ister, hele sokaða çýkmak ve sokakta eve saðlam olarak dönebilmek yürek ister.

            - Çocukluktan baþlar karþý cinse saygý, ona nazik davranma, onu her þeye raðmen sevebilme, koruyabilme...Özellikle de erkek çocuklara bunun eðitiminin iyi verilmesi gerekiyor. Anne babanýn da buna iyi rol modeli olmasý gerekiyor. Sen erkeksin her þeyi yapabilirsin sen kýzsýn hiçbir þey yapamazsýn dediðimiz an ilk ayrýmý yapmýþ olur ve sonsuz bir uçurumun açýlmasýna sebep oluruz. Giyiminden tutun da yürüyüþüne, konuþmasýna, okumasýna kadar her þeyine müdahale etmeye baþlarýz. Kadýn adamýn söylediði her cümleye dikkat kesiliyor, aklýna kazýyor ve kalbiyle tasdik ediyordu. Adamýn iyice konuþmasýný, içini dökmesini ve rahatlamasýný istiyordu. Ve konuþmasýna hiç müdahale etmiyordu.

            - Ekranlardan cinayet akýyor oluk oluk. Aþklarýn son adresi mezarlýk oluyor. Nazarlýk aþklar dönemi bitti, pazarlýk ve mezarlýk aþklar dönemindeyiz. Annelerin gözyaþlarý ve acýlarý babalarýn çaresiz bakýþlarý yüreðimizi daðlýyor. Dün tül perdenin arkasýndan sokaktan geçen sevdiðine hasretle ve mahcubiyetle bakan gözler, bugün çarþýda pazarda göz göze dudak dudaða ama yine de doymak bilmez bir iþtiha ile aþklarýný sadece bedeni ve þehvi bir þekilde yaþýyor. Dünün, sevdiðinin uzaktan bakýþýyla bahtiyar olan ve onunla iktifa eden  insaný gitmiþ bugünün sevdiðinin her þeyini bir vampir gibi emen ama yine de doymayan insaný gelmiþ. Dünün aþklarý mahrem ve ömürlüktü bugünün aþklarý seyirlik ve anlýk... Dünün aþklarý karþýlýklý iki kalbin bir ömür boyu yanmasýyla sürüyorken günümüz aþklarý ayný anda kaç tane ile idareli gidiyor. Aþka ruh lazým ama bu toplum ruhunu kaybetmiþ adeta cesetleþmiþ. Bir nefeslik sustu adam. Kadýn da susuyordu ama elleri konuþuyordu çünkü elleri adamýnýn ellerindeydi sýmsýký, gözleri konuþuyordu çünkü gözleri gözlerindeydi sevdiðinin. Kalpleri birdi, ruhlarý tekti! Adam baþladý yine konuþmaya, yüreði hýzlý hýzlý çarpýyordu göðüs kafesini zorluyordu:

            - Küfür aðýzlarda normal bir söylem olmuþ, býçak karizma göstergesi, psikopatlýk para eden bir paye, akýl pespaye, kalp paspas...Efendilik raconda yok bugün, güzel konuþma itibar görmüyor, nezaket sadece kadýn adý olarak kalmýþ, para tek geçer akçe, gönlün yanýklýðýna teþbih edilen ucu yanýk mektuplar bitti, aþkýna þiirler dizen hikayeler yazan aþýklar göçtü, üç noktaya anlam yükleyen - onu sevdiðini, özlediðini, beklediðini, aradýðýný- adamlar bitti. Aþký uðruna çöle düþen, Kâbe'ye iyileþmesi için götürülen ama derdim daha da artsýn diye dua eden, sevdiðinin güzelliði karþýsýnda elma soyarken parmaklarýný kesen, aþký uðruna gece gündüz demeden çoðu gitti azý kaldý diye daðlarý delen, gözünü kýrpmadan karþýdaki sevdiceðini görmek için yüzme bilmeden suya atlayan aþkýn gözü kördür darbýmeseline örnek aþýklar sadece kaðýtlarda kaldý, hikayelerde...

            Aþýk göremezdi yüzünü sevdiðinin, dokunamazdý eline dahi, sesini ayda yýlda bir duyardý ve sonsuz nezaket taþýrdý. Kaç pencere tülü eskimiþtir arkasýnda saklý duran bir çift yakýcý gözün nazarýndan.Kaç kaðýt yanmýþtýr aþýðýn kaleminde dökülen lav damlalarýndan! Kadýn susan ve gözlerinden yaþlar dökülen adamýna doðru sokuldu iyice. Adam da yanýna iyice sokulan sevecen ve aþk dolu kadýnýna sarýldý sýmsýký. Adam kadýnýnýn kulaðýna Al Yazmalým Selvi Boylum'un meþhur repliðini fýsýldadý:  

            "Sevgi neydi? Sevgi iyilikti, dostluktu, sevgi emekti. Durursam bir daha kurtulamam. Ziyaný yok, gülüþü yeter bize. Yüreðim kaydýysa günah mý? Çamura saplansam yardýma gelir misin? Elini tuttum sýcacýktý, yüreði elindeymiþ gibi.. Elinden tutuversem benimle gelir mi? Seninim iþte, alýp götürsene beni! Elveda Asya, elveda selvi boylum al yazmalým, elveda! Bitmemiþ türküm benim..."

            -Sevgi yaþatmaktýr, dedi kadýn, 'sevgi yaþatarak sevebilmektir.'