Güneşe söyleyin dünlerim ıslak
Yaksın andaçları kavursun bugün
Cüzdanımda birçok hatıram ölgün
Tıka basa dolu yalnızlık çıplak
Çürüyen yaprağın dilinde bozlak
Tufan ortasında kaldı sadağım
Kara bulutlardan öper dudağım
Bahçede güllerim kökünden cavlak
Güneşe söyleyin görünmez kavlak
Kapansa kirpiğim okyanus yüzüm
Hacminden ağırdı taşımaz gözüm
Dağlanır yüreğim bakışım ağlak
Yabanıl günlerin dümeni avlak
Sel aldı baharı düşlerim yetim
Kayıp mevsimlerim çöllere teslim
Seyir defterinin rotası muğlak
Güneşe söyleyin dinlemez anlak
Koşuyor anılar hafızam dargın
Akan yarasını sarmaktan yorgun
İnleyen feryadım işitmez kulak
Tan yerinde alaz ay yüzü ablak
Gecenin bağrında boranın karın
Dağlara dik asın kurusun yarın
Omurunda kırık umut yatalak
Songül Bulut