sen baharsın mevsimlerden biliyor musun
allı pullu, dallı çiçekli
yüreğe düşen cemresin taze taze...
ağaca yürüyen can suyu
göğe değen bir tutam mavi
suya düşen bir çakıl taşısın
kuşlu kelebekli her an neşeli sevinçli
sen baharsın mevsimlerden biliyor musun
bülbül ötüşlü gül kokuşlu
rengârenksin alacalı bulacalı
Papatyalı, menekşeli, yaseminli miski ambersin, ıtır ıtır
hoş kokulu yâr kokulu bir ketesin kıtır kıtır
sevgili seni görüp de sevmemek mümkün değil
dal dal filizlenmemek, yaprak yaprak açmamak
hayranın olmamak elde değil!
güle misal diken olmaz derler ya sana misal güzel de yok!
bir ressam seni gördükten sonra resmi bırakır
bir şair şiir yazmaz artık, bir şarkıcı susar.
sen bu ömrün en güzel resmi
en güzel dizesi, en güzel sesi
bu ömrün en güzel mevsimisin dört mevsim baharsın
sanadır övgüler, beğeniler sanadır
girdiğin gönüller abdal olup çöle düşmüş
değdiğin eller leyla olup geceye karışmış
züleyha sendendir, şirin aslı'ndır
sen baharsın mevsimlerden biliyor musun
ferahlığım aydınlığım saadetim
yüzümü sana dönmüşlüğüm ömrümü vermişliğim
sen baharsın papatya, anlıyor musun
senin hatrına yağar yağmur
çiçek sen için açar rüzgar senden eser
güneş sana yaranmak için doğar
varsa bu dünyada bir iyilik güzellik
mutlaka senden çıkıp yayılmıştır aleme
gülücük mü dersin artık buna öpücük mü
bir açımlık çiçek mi bir sevimlik can mı
seven bir kalp mi düşünen bir beyin mi
sen dört mevsim baharsın ömrümde
ben ise dört dönüyorum pervane misali ömründe