Delice bir yaðmur yaðýyordu dýþarýda çalýþmak zorunda olanlardan baþka kimsecikler yoktu. Öyle ki daha bir dakika geçmeden mahþer kalabalýðý içinde olan sokak bir anda boþalmýþtý. Kimileri kýraathanelere akýn ediyordu. Kimileri de eve koþar adým ilerliyordu. Sokak pislikten geçilmiyordu. Dýþarýda geceden kalma bira þiþeleri ve sigara izmaritlerini toplayan belediye arabalarý ve balýklarýn üzerine yaðmur gelmesin diye üzerini naylon poþetlerle örten balýkçýlar ve de iþe yetiþtirmek için koþturan üç beþ memur dýþýnda kimsecikler yoktu. Bir Pazartesi sabahýydý. Haftanýn ilk günüydü. Oluþan yaðmur nedeniyle okullar bir gün arayla tatil edildi. Bunu fýrsat bilen Ayþe almak isteyip de bir türlü alamadýðý kitabý almak için kýrtasiyeye girdi. Ýçeri de gülümsemesiyle etrafa neþe saçan genç bir delikanlý vardý. Hiç zaman kaybetmeden sordu.
- Bakar mýsýnýz Sabahattin Alinin ‘’ kürk mantolu madonna’sý var mý acaba
- Elbette hemen þurada gördünüz mü?
- Hayýr, görmedim
- Sol üst rafta 
- Tamam, gördüm teþekkürler
- Ne kadar ki fiyatý
- Arkada yazýyor olmalý bir bakayým 
- Tabi buyurun
- 18.00tl
- Anladým þimdilik kalsýn
- Nasýl isterseniz
- Ýyi günler
- Ýyi günler

Ayþe umutla girdiði kýrtasiyeden eli boþ çýktý. Öyle çaresizdi ki, o an ne aç oluþu nede evsiz barksýz oluþu umurundaydý. Her zaman yaptýðý gibi boþ bir inþaat binasý bulup geceyi orada geçirmekti niyeti. Yaðan yaðmur þiddetini arttýrmýþtý birde o yetmezmiþ gibi karda yaðmaya baþlamýþtý. Ayþe boþ bulduðu bir inþaat binasýndan içeri girdi. Birazcýk olsun dinlenebilmiþti. Aklýnda hala o kitap vardý. Ne yapýp edip o kitabý almalýydý ama nasýl. Yelkovan hýzla hareket ediyordu öyle ki akþam oluvermiþti. Soðuk bir þubat akþamýydý. Herkesin kendini eve attýðý bir geceydi. Öyle ki Ýstanbul trafiði bile kar trafiðine boyun eðmiþti. Dýþarýda kimseler yoktu. Herkesin kendini eve attýðý bir gece de Ayþe tek baþýna Ýstanbul sokaklarýnda yürüyordu. Kar þiddetini arttýrmýþtý. Ayþe de yol üstü bir lokantaya uðradý. Her tarafý kar içindeydi. Kapýda üzerini silkeledikten sonra boþ bir masaya oturdu. Bir müddet sessizce etrafý izledi. Sonra bir gölge belirdi garson’’ ne isterdiniz’’ dedi. Ayþe kafasýný kaldýrýp garsona baktý. ‘’siz galiba kýrtasiyede çalýþýyordunuz’’dedi. Genç delikanlý yine kendine has sýcak gülümsemesiyle karþýlýk verdi ‘’ evet bayan sizde kitap için gelen bayan olmalýydýnýz’’ dedi. Ayþe de evet dercesine baþýný salladý. Garson ismim Aykut dedi elini uzatarak. Ayþe de ayný sýcaklýkla elini uzattý. Ýsmim Ayþe içinde garip bir his uyandý Ayþe’nin dokunduðu tek erkek babasýnýn olduðunu fark etti. Aykut’tan etkilenmiþti. Ama diðer yandan da kýzgýndý. Yalnýzca iki lirasý eksik olduðu için alamadýðý kitap için çok üzülmüþtü. Ama diðer yandan da Aykut’a hak veriyordu. Aykut konuþmaya daldýðýný anlayýp sorununu yineledi. ‘’ ne içerdin Ayþe’’dedi. Ne içeceðini bir türlü karar veremiyordu Ayþe, evsiz barksýz oluþu ve her gece aç uyumasý yetmezmiþ gibi birde âþýk oluyordu Aykut’a Ayþe’nin karar veremeyeceðini anlayan Aykut ‘’ ben baþka masalarýn sipariþlerini götürüyorum sende o arada menüye bak ne içmek istersen orada var’’dedi. Ayþe menüye baktý gözü hangi yazýya iliþtiyse gözleri iyice büyüyordu. Her þey çok pahalýydý. Ayþe’nin cebinde yalnýzca on altý lirasý vardý. Ayakkabýsý sýktýðý için içerid kilerine belli etmeden ayakkabýsýný çýkardý. Ayaðýný sýkan þeyin ne olduðunu anlamak için baktý ayakkabýda bir þey yoktu. Ayakkabýyý giyecek iken bir þey fark etti. Çorabýnda bir þeyler vardý. Açýp baktý bozuk para vardý. Dördü elli kuruþ ikisi de bir TL olmak üzere dört lirasý vardý. Hem çok istediði kitabý alabilecekti. Hem de sýcak bir çorba içebilecekti. O kadar sevindi ki o an ne yapacaðýný bilemedi. Mili piyango çýkmýþçasýna sevinmiþti. Aykut’a baktý. Oradan oraya koþturuyordu. Aykut masadakilerin sipariþlerini bitirip biraz dinlenmek üzere oturdu. Etrafa bakarken. Ayþe’nin de kendisini izlediðini gördü. Ýkisinin de yüzü kýzarmýþtý utancýndan. Sanki bir günah iþliyormuþçasýna kaçýrmýþlardý bakýþlarýný. Sonra tekrar göz göze gelince ikisi de birbirlerine bakýp gülüyorlardý. Aykut masaya yaklaþtý. Sorusunu soramadý bile gülmekten zaten sorsa da cevap alamazdý. Ayþe de týpký onun gibi gülme krizine yakalanmýþtý. Neyse ki bir müddet sonra kendilerini toparladýlar.

_Karar verdiniz mi Ayþe Haným ne içeceksiniz?
_bir çorba alayým Aykut Bey
_emredersiniz Ayþe Haným hemen getiriyorum

Aykut çorbayý getirmeye gittiðinde. Ayþe hala gülüyordu. Ve babasýndan sonra hayatýna giren ilk erkek ve onu anlayan tek erkekti Aykut. Artýk daha samimiydiler haným bey laflarý artýk resmiyet olarak deðil samimiyet çerçevesinde söyleniyordu. Saat on ikiye geliyordu. Artýk kimseler kalmamýþtý lokantada son kiþide hesabý ödeyip çýkýyordu lokantadan. Herkesin çýktýðýndan emin olan Aykut iki kâse çorba getirdi. Ve oturabilir miyim dedi. Ayþe evet dercesine baþýný salladý. Tek kelime etmeden çorbayý yudumladýlar. Ýkisi de birbirinden utangaçtý. Çorbalar bitirildikten sonra Ayþe sessizliði bozdu
_geç oldu artýk hem yarýn dükkâný açamayacaksýn
_haklýsýn galiba hava kötü seni evine kadar býrakayým
_gerek yok sað ol ben giderim
_olmaz öyle þey itiraz istemiyorum
_tamam 

Ayþe Aykut’u kýramayýp tamam demiþti. Ama ne gideceði bir ev vardý. Ne de çalýþacaðý bir iþ. Bu iþin içinden nasýl çýkacaðýný düþünürken, Aykut üzerine kabanýný aldý. Lokantayý kilitleyip çýktýlar. Aykut arabasýna doðru yönelirken Ayþe 
_arabaya gerek yok gideceðim yer çok yakýn 
_sen nasýl istersen nerede tam olarak
_sen anne karnýnda nasýl dayandýn dokuz ay bilmiyorum

Aykut’tan bir cevap gelmeyince ne oldu niye cevap vermiyorsun dercesine baktý yüzüne. Aykut’tu bu kez sessizliði bozan
_biliyor musun sabýrsýzlýðýma herkes ayný tepkiyi veriyor dokuz ay nasýl dayandýn!
_ nasýl yani
_annem beni doðururken öldü. Bir hayat için bile bir hayatýn son bulmasý ne acý verici
_bilmiyordum annenin vefat ettiðini özür dilerim. 
_önemli deðil. Ýþte babam bakýyordu bana onu da iki sene önce kaybettim kanserdi. 
_inan ne diyeceðimi bilemiyorum ama tesiri olacaksa bende ayný kaderi yaþýyorum aslýnda
_nasýl yani seninde mi annen öyle öldü
_annem ve babam üç sene önce trafik kazasýnda öldü
_kendi derdimle seninde canýný yaktým 
_dertler paylaþtýkça azalýr unutma 
_haklýsýn iyi geliyor insana konuþmak eee sonra ne oldu.
_bende buraya taþýndým amcamlara. Onlarýnda borcu harcý olduðu için haciz geldi eve ne var ne yok elden avuçtan gitti. Onlar baþka yere gitti sende baþýnýn çaresine bak dediler.
_böyle bir acýmasýzlýk olur mu tek baþýna ne yaparsýn ki
_öyle deme mahþer gibidir ayrýlýklar ve mecburiyetler. Babalar evlattan kaçar evlatlar annelerini tanýmazlar
_birde kaçmamasýna raðmen doðarken ölmesine nende olan katil evlatlar var
_saçmalama kaderde ne varsa o yaþanýr unutma sende sabret bu bir imtihan annen hala seninle unutma seni izliyor 
_zaten beni teselli eden tek þey onun beni izlediðine inandýrmamdýr kendimi. 
_Allah sabredenlerle beraberdir unutma
_Evet, sabredeceðim ne olursa olsun. Bu arada gelmedik mi?
_geldik bak þurasý 

Ayþe’nin gösterdiði yerde boþ bir inþaat binasý vardý. Aykut burada mý kalýyorsun yani dercesine bakýyordu. Aykut þoktaydý. Hem þubat ayý oluþu hem de kýz baþýna inþaat binalarýnda yaþamak zor olmalýydý diye düþündü. Görmediðimiz ama görüp de þükretmemiz gereken ne çok þey varmýþ diye düþündü. Hep kendinden daha zengin olanlara bakmýþtý. Kendi gibi olanlarý veya daha sefil olan hayatlar onu hep bunaltmýþtý. Kendinden utanýyordu aslýnda. Hemen uzaklaþtý o yerden tek kelime etmeden. Ayþe ne olduðunu anlamamýþtý bile. O günün sabahý güneþin doðmasýyla birlikte Ayþe sokaða attý kendini, dün yalnýzca bir çorba içmiþti. Açlýktan midesi kazýnmýþtý. Aklýna hiçbir þey gelmiyordu. O gün öðleye kadar gezmesine raðmen karnýný doyurmanýn bir yolunu bulamamýþtý. Üzgün bir þekilde inþaat binasýna gelmiþti. Ama býraktýðý gibi boþ deðildi. Ýnþaat ustalarý gelmiþti. Ayþe’den bir saat önce gelmiþ olmalýlardý. Þimdiyse öðle molasý vermiþlerdi. Bir usta Ayþe’nin inþaata geldiðini görünce diðerleriyle birlikte iþin astarýný öðrenmek için Ayþe’nin konuþmasýný beklediler 
_Kusura bakmayýn rahatsýzlýk vermek istememiþtim 
_estaðfurullah kýzým ne rahatsýzlýðý

Konuþan kiþi orta yaþlý bir amcaydý. Tebessümünde bile masumiyet saklýydý.
_Bizde arkadaþlarla geceyi burada geçiren kaçaðýn kim olduðunu konuþuyorduk
_Ýzinsiz kaldýðým için özür dilerim
_ izinden deðil kýzým it var kopuk var bir baþýna olur mu öyle gel bakalým sende eþlik et bizlere
_yok, sað olun aç deðilim ben
_ misafir umduðunu deðil bulduðunu yer ama sen bulduðunu da tersliyorsun be kýzým hadi gel senin nasibin imiþ insan nasibini bilemez
_peki, amca nasýl isterseniz.

Ayþe üç gün sonra ilk kez doyasýya yemek yemiþti. Hayat hikâye’sini anlatmýþtý. Ýnþaattakiler artýk her yemek molalarýnda bize eþlik edersin demiþti. Aralarýnda sýký bir dostluk olmuþtu. Ayþe izin isteyip ayýlmýþtý oradan kýrtasiyeye uðramýþtý. Aykut yoktu. Akþamlarý çalýþtýðý için. Lokantadan da beþ dakika önce çýkýp.bankaya uðrayacaktý. Kýrtasiyedeki kasiyer, yol tarifi yaýyord.’’ buradan sola sap ilk sokaktaki banka’’dedi. Ayþe koþarak gitti. Aykut bankadan çýkarken yakaladý onu. Aykut diye seslendi. Nefes nefese kalmýþtý. Sessizliði Ayþe bozdu
_dün niye kaçar gibi gittin
_öyle gerekiyordu baþka bir sebebi yok
_nasýl öyle gerekiyordu insan bir iyi geceler der 
_kusura bakma düþünemedim
_ne oldu niye bu kadar üzgünsün
_üzgün deðilim ama 
_Ama
_amasý bir þey söyleyeceðim ama nasýl söyleyeceðimi bilemiyorum
_seni dinliyorum derin bir nefes al ve söyle
_dün kaçar gibi gidiþimin sebebi duygularýmdý
_Nasýl yani 
_anlasana iþte ilk kez böyle oluyorum daha önce kalbimin böyle attýðýný hiç görmemiþtim. 
_aslýnda benim hislerimin de seninkilerinden bir farký yok ama hoþlantý mý aþk mý bilemiyorum onu zaman gösterecek

Ýkili bir süre sessizce ilerlediler. Ýkisinde de ayný huzur vardý. Aykut bir çay bahçesinde oturalým dedi. Ayþe evet dercesine salladý baþýný, ikili karþýdan karþýya geçerken Aykut ayakkabý baðcýklarýnýn çözüldüðünü fark edince onlarý baðlamak için olduðu yere çöktü. Ayþe de Aykut’un hala yanýnda olduðunu sanarak karþýdan karþýya geçerken gelen aracý fark etmediði için araba çarptý. Aykut da bu ses nereden geldi diye bakarken Ayþe’nin yerde uzandýðýný görünce þok oldu bir süre ne yapacaðýný bilemedi. Ayþe oracýkta can vermiþti. Ýnþaatýn iþçileri de kazanýn meydana geldiði yere geldi. Hepsi kýzý yerine koymuþtu onu onda çocukluðunu fakir olmasýna raðmen güzel olan hayatýný görmüþtü. Hep birlikte Ayþe’yi defnetmek için mezarlýða gitmiþti. Aykut geleceðin emelini kurarken bugününü de kaybedenlerin acýsýný yaþýyordu. Herkes gitmiþti. Bir tek o kalmýþtý mezarý baþýnda. Gözyaþlarýna hâkim olamasa da dik durmaya çalýþýyordu. 

‘’sabret demiþtim sana, mutluluk elbet çalacak kapýný bak o sana gelmese de sen ona gidiyorsun. Þimdi çektiðin cefalarýn mahsulünü toplama zamaný. Merak etme herkes gibi bende geleceðim. Kendimi öldürmek isterdim. Ama yapamam ölümden korktuðum için deðil yalnýzca Allah’ýn verdiði caný almak bana düþmediði için. Allah’a sonsuz dualar edeceðim cennette yerim yanýna olsun diye. Bugün ben yatacaðým o inþaat binasýnda kokunu çekeceðim içime. Sana söz, sana olan aþkýmý hiç kirletmeyeceðim. Ama þimdi gitmem gerekiyor. Bir bekleyenim var. Hayalin. Görüþürüz’’

Aykut söz verdiði gibi o gece inþaat alanýna geldi ve geceyi orada geçirdi. Sabah ustalar gelince Aykut’un cansýz bedenini gördüler. Aykut’un elinde bir kitap vardý ‘’kürk mantolu Madonna’’Aykut sözünü tuttu. Onu ve kitabý Ayþe’nin yanýna gömdüler. Ve mezar taþlarýna da o ibretlik sözü yazdýlar

‘’ÖLÜMSÜZ AÞKIN ÖLÜMLÜ AÞIKLARI’’