Ne vakit sana gelsem
Kendimi bir yerlerde unutuyorum
Kendimi bulmak için yola çıksam
Dönüşte seni bulamıyorum
Madem ki dönüş hep sana olacak
Benden geçip seninle dolmak arzum
Çeşmeler görüyorum dağlık alanlarda bile
içime bir ay umut olup doğuyor
kim yetebilirdi en olmadık yerlere yetişmeye
senin rahmetin rüzgar olup konmasa idi
Kendimi anlatıp durdum kendime
Kendimi kendimden söküp atana dek
Sen geldin yok oldu her bir şey
Kuşattın dört bir yanı
Dönüşler sana çıkmak için
Varışlarımı sende sabit kıl
Musa gibi amelimi attım önüne belaların
Sabrımı görüp korktular
Bir sandal ile imtihanın içine bırakan sen
Bitmeyecek sandığım imtihandan çıkaran sen
Akıl ermez yapıp ettiklerine
Aklıma değilde
Gönlüme sığmandan da anlamadım
Bağışla beni
Yazarın
Önceki Yazısı