Ne vakit seni düþünsem
gönlüm Züleyha kesiliverir
kana doyar elmanýn kurdu
nimetten sayar kendini elma
Adem ile Havva yedi diye

sen ki Yusuf'un da Rabbisin
ondan daha güzelsin
her an bahar mevsimi gibi
ümitlerimizi yeþertir rahmetin

Kime güzel dediysem
güzü selamlayarak yaprak döktü
karýþarak tarihin karanlýðýna
bir sen olduðun gibisin
bir sen her dem diri

Güneþe Rab dedi ibrahim
ve sonra ay'a
bize sorguyu öðretti elçin
soruþup öðrendik sarýldýk saye
güller gülü susuz kaldýðý vakit
adýnla adýmladý hakikatleri

Dostlar içinde dostlar dostu
yegâne varlýk sensin
düþmüþler ve dahi asiler
bir ümit baðýþlamaný bekler
ve ben bildiðimden beri beni
utançlarýmla karþýlýyorum her sabahý
tövbelerimin büyüsü bozuldu
baðýþla beni