Bir annenin çocuðuna kýzmasý ansýzýn baðýrýp çaðýrmasý aslýnda kendi kendisine kýzmasýdýr. Çünkü çocuðunda gördüðü hatanýn aslýnda kendisinden kaynaklandýðýný bilir. Yoksa kendinden emin ve de gerçekten bir þeyler öðrettiðini hisseden bir insan asla suçluluk duygusu içerisinde olmaz. Ve de iyi bir anne olduðunun kanaatindeyse, yani cehalet kurbaný olmamýþsa, hiçbir þeyden korkmamasý gerekir.

Tüm sorumluluðunda annede olduðuna inanmak insaný yanýlgýdan baþka bir yere götürmez. Her þey eþit þartta ve de ayný ölçüde olmalý. Gerçekten adalet isteniyorsa gerek anne gerekte evlat bu kurallara uymalý. Tüm sorumluluklar anneye yüklenmemeli. Bir annede olduðu kadar, bir evlatta da eþit ölçüde sorumluluk olmalý. Yoksa her iþi baþtan savma yapmak ve de baþýna buyruk hareket etmek, insaný yerinde saymaktan öteye götürmez.

Gerçekten iyi bir aile ve de tartýþmasýz bir dünya istiyorsak empati þart, Çocuk annesinin endiþesini anlamalý, annede evladýnýn hatalarýnýn tecrübesizlikten kaynaklandýðýný anlamalý, iyi bir yaþam standarttý için empati...