O yâr bana bir gün "Merhaba" dedi. Kýrýldý kol kanadým. Unuttum adým. Merhabasýna "Merhaba" diyemedim heyecandan. Hiç böyle olmamýþtým.

            Vazgeçtim candan, kalbim sanki camdan. Kýrýldým her yönden, paramparça oldum. Can parçalarým daðýldý her yana. Yine de merhaba diyemedim. Ben kendimi tanýyamadým.

            Sesi hala kulaðýmda, gözleri hala aklýmda! Bu merhabanýn beni beter edeceðini nereden bilebilirdim? Sanki üzerime doðrultulmuþ bir tüfekti merhabasý, bana ayarlanmýþ bir tabancaydý ilgisi, kalbime kilitlenmiþ güdümlü bir füzeydi sesi.

            Aldým çok sonra merhabasýný. Ýþ iþten geçmiþti, aþk aþktan... Bir daha kurtaramadým kendimi baraný belasýndan. Aþkýn onulmaz yarasýndan þifa bulamadým daha. Kurtuluþa eremedim kalp prangasýndan. O þimdi hiç görmediðim þehirde, hiç görmediðim haliyle ne alemde bilmiyorum.

            O yâr bana bir gün "Merhaba" dedi. Elim ayaðým tutuldu, dizlerimin baðý çözüldü ve ona cevap verecek olan dilim tutuldu. Bir merhabasý beni böyle yerle bir ederken, elimi kolumu baðlarken; bir hoþ sohbeti - Allah Korusun- beni ne hale sokar, düþünemiyorum.

            Sen bana bir merhaba desen þimdi bana neler olmaz ki! Aklým baþýmda kalýr mý? Kalbim yerinde durur mu? Bir cana baþka can yüklenir mi? Mekaným senin kalbindir, bana nerelisin diye sorulur mu? Zamaným 24 saat sana ayarlýdýr, hangi vakittesin denilir mi? Mekanlarda sendeyim vakitlerden de!

            Ahmet Paþa gibiyim bende:

            "Canýma bir merhaba sundu ezelden çeþm-i yâr

            Öyle mest oldum ki gayrin merhabasýný bilmedim"  Sen konuþtuðunda bana laf düþer mi? Kendimde olur muyum sahi? Sen çýksan bahçeme ben attýðýn her adýmýn halýsý olmaz mýyým? Konuþtuðun her kelimenin noktasý olmaz mýyým? Gözünün nuru, ömrünün süruru olmaz mýyým?

            O yâr bana "Merhaba" dedi.Hâlâ kendimde deðilim. Bu ne sihirli bir merhaba, ne týlsýmlý bir selam... Senden gayrisi haram! Bir balyoz indi baþýma sanki, bir çýð düþtü yüreðime, bir patlama oldu beynimde. Darmadaðýn oldum.

            Merhaba dedi ol mah-rû, sevincimden öleyazdým.

            Gecem aydýnlandý, kalbim sancýlandý.

            Bilmedim nerede konaklayayým, bilmedim nereye gideyim!

            Mecnun olsam çöle, Ferhat olsam daða, Süleyman olsam rüzgara koþardým.

            Aldým merhabasýný çerçeveletip astým ömrümün boynuna. Ser levhasý yaptým ömrümün. Herkesi sildim ömrümde, çokluðum bitti. Kalabalýklarýn içinde onunla dolaþtým durdum. Dalgalarýn içinde onunla duruldum da durdum.

            O yâr bana çeþm-i ezelden bir merhaba sundu ki ben kendimden geçtim adeta, zamaný aþtým. Bu ne efsunlu bir nefesmiþ ki beni sarhoþ etti. Þimdi ayýlmak için merhabasýný bekliyorum. Beni benden alan beni bana getirmez mi sanýrsýnýz? Beni benden çeken beni bana iade etmez mi bilirsiniz?

            Bir merhaba dedi ki o yâr bana hâlâ içim titrer. Beni baþtan baþa ele geçiren, beni nadan bilmez. Bana merhabasýný bahþeden beni yaban bilmez. Bana ulu nazarýný kýlan beni yavan saymaz.