ÖLÜM RÜZGARI
Kezban Ana’nın kundaktaki bebesini,
Elif Hatun’un askerdeki oğlunu,
Kuytu bir köşedeki yoksul garibi,
Alıp götürüverir , ölüm rüzgarı
Bazen bir kaza vesile olur .
Çoğu zaman hastalıktan göçtü denir.
Şehitler ebedi yolculukta sevinçlidir.
Hepsini bu dünyadan alan ölüm değil midir?
Varlıklıyken ölürsen eğer ,
Edilir arkandan övgü sözleri.
Uğurlanınca başlar, miras kavgaları.
Zamanla olursun eski bir anı.
Kimsesizsen ölürsen ,ağlayan olmaz ardından,
Birkaç kişiyle geçersin taşlı yollardan.
İsmin dikilir başına bir kuru tahtadan.
Sonra tanışırsın toprak anayla yakından.
Sen sen ol hep kendini düşünme!
Ufacık şeyler için kimseye küsme!
Çevrene yararı bizzat yol eyle,
Böylece mutlu ol sen de ahirette!