Online Üye
Online Ziyaretçi
BİZ KİRAZ AĞACI ÇOCUKLARIYDIK
Biz öyle kocaman ,
Devasa apartmanlardan hayata bakmadık.
Tek katlı ahşap evlerde,
Mutluluğumuzu komşularımızla paylaştık.
Çocukken elimizde ne tablet ,ne bilgisayar,
Sanal ortamda hiç oyun oynamadık.
Bilyelerimizi tokuşturduk, gazoz kapaklarımızı saydık
Biz durum güncellemelerimizi , facebooktan twiterdan değil,
Her gün okul dönüşü,
Çıktığımız kiraz ağacının dalında ,
Birinci ağızdan yapardık.
Biz çıkara dayalı ilişkiler peşinde değil,
Koşsak koşsak, Münevver Teyze’nin kedisinin peşinden koşardık
Biz babaya saygıyı sözde değil,
Kiraz ağacına çıktığımız için
Yediğimiz dayakta ,
Of bile demeyerek
Özde gösterirdik, ağlasak da,sızlasak da
Biz kıyafetleri rengarenk
Ama hayalleri sadece birer siluet
Çocuklar değil,
Mezarlık yolunu takip ederek,
Siyah önlükle okula giden,
Öğretmenin anlattıklarıyla kendine güzel hayaller çizen
Ve bu hayaller uğruna mücadele eden çocuklardık.
Biz teknolojiden uzak ama hayata daha yakındık
Velhasıl kelam biz
Kiraz ağacı çocuklarıydık