Online Üye
Online Ziyaretçi
Şafak söktü sökecek bir ayazın koynunda
Yalnızlığın vebali bir vefasız boynunda.
Gider el sallayarak yıldızlar ile gene
Buzdan sarkıtlar kalır akıllarda bu sene
Mai-siyah gökyüzü açılır perde perde
Rüyaya mihman olan o nazlı yârim nerde?
Üşüyen kimsesizler gökten inişte şimdi
Üşüyen yüreğimle bir serzenişte şimdi
Tül perdenin arkası sanki gölge oyunu
Kimi evliya, kimi Karamanın koyunu
Perdeden yansımalar aynı gözükür bize
Sonra dile gelir söz, sözden inerek göze
Susar izleyiciler söz ile göz yarışır
Gönülden dökülenler gözyaşına karışır
İnanır yürek hemen yaş düşen gözlerine
Rahmet olup dökülür yüreğin közlerine.
Şafak söktü bugün de aralandı perdeler
Bugün ölümle hayat bilinmez ki nerdeler!
Ne aşikâr görünür güneş olur açılır
Ne âmâ karanlığa bir nur gibi saçılır
Ansızın gelir vurur kapının tokmağına
Gözyaşı olur düşer kalbimin çakmağına
La havle çeker dilim, gözlerimden yaş düşer
Bir
serzeniş içinden duaya telaş düşer