Her gün, her an seni yazmak kokun ile olmak gözlerine bakmak seni seviyorum demek, Allah’ýn bir lütfu olsa gerek ay yüzlüm… Bahar kokulum, hayatýn anlamý içinde olman hayata yeniden gülüþünle hayat katmanda Allah’ýn bir lutfu olsa gerek, yoksa hayatýn iniþli çýkýþlý yollarýnda bir birimize destek olmadan nasýl çýkardýk bilmiyorum, düþünmek istemiyorum bahar gözlüm.

Hani son baharda aðaçlar yapraklarýný döker ya Allah’ýn izni ile topraða bende solan bir yaprak gibi Allah’ýn izni ile gönül topraðýna düþtüm sararmýþ halimle yeniden yeþerdim yeniden gülüþün sarýþýn bakýþýn ile Allah’ýn izni ile hayat buldum çimen gözlüm…

Ondan bana baktýðýndan ben hep gülüyorum, çünkü sana baktýðýmda sen hep gülümsüyorsun da ondandýr Allah’ýn izni ile bal yanaklým. Ben senli düþler kurarken de yanaklarým gözlerim gülümsüyor ay yüzlüm biliyorum ki sen bana Allah’ýn bir emaneti ve lutfusun ve düþ deðil bir gerçeksin beni gülüþünle canlandýran kýrgýn anlarýmý inþa eden bir meleksin evet evet sen bir meleksin. Yoksa benim gibi gülmeyi sevmeyi bilmeyen birisini böylesine adam eden sen evet sen bir meleksin beni gönlüne alan gülüþü ile baharlarý yaþatan…

Hayata, gülümsemeye sevmeye geç kaldým der iken tüm kýrgýnlýklarý damarlarýmda hisseder iken beni gurur duyarak seven sen karþýma çýkmasaydýn bu ben bu ben olur muydum ay yüzlüm bahar bakýþlým tabi ki olmazdým… Mutlu olmayý mutlu etmeyi bilmeyen birine böylesine güzel sözleri söyleten Allah’ýn bir emanetisin sen bana her iki satýr yazýmda þiirimde sen varsýn, günüme gölge düþerken sen hiç bana gölge olmadýn hep güneþim oldun, yürüyeceðim yolum adým atacaðým sokaðým aðladýðýmda aðlamadan gönlümü sýmsýcak göðsünde teselli eden sen varsýn.  Beni senin gönlüne bir yaprak gibi düþüren Allah’a binlerce kez þükürler olsun, çok aðlamama üzüntüme dayanamayan Allah’ým, seni bana cennetten gönderdi.  Allah hangi kulunu kendisine teslim olduktan sonra dermansýz býrakmýþ ki, merhameti ile hangi kulunu sarmamýþ ki, aðlar iken omuzuna yaslanacaðým yok der iken, Allah huzuruma gel yanýmda aðla derdine derman vereyim dememiþ ki… Allahu Ekber…

Ýçimdeki yaralarýn kabuk baðladýðý sýzlayarak feryat ettirdiði anda þifasý ile þifa sunarak seni gönderen, cevabýný bilmediðim cevapsýzlýk uçurumunda gezinirken gerisin geriye dönmemenin çaresizliði ile kaybolup yok olmak ister iken, bir anda umut bahar'larýnýn vadisinde seni gönderen Allah’ýma þükürler olsun.  Ýþte bu nedenle bana her sorduðunda ”neden gülümsüyorsun sen hep der iken” iþte ben bu nedenle hep sana bakar iken gülümsüyorum bahar bakýþlým, ben gülmeyeyim de kim gülsün papatyam, manolyam…

Mehmet Aluç

 http://mehmetaluc06.blogspot.com.tr/