Saat üçü yirmi beþ geçiyor
Artýk uykum yok
Sanki bundan sonra
Hiç uyuyamayacakmýþým gibi geliyor
Düþüncelerimi karanlýk kaplamýþ
Sabahý nasýl bekliyorum
Kendime de kýzýyorum bazen ya
Gece üzerine çok þiir yazýyorum diye
Onu çözebilmiþ deðilim yine de
Belki o beni çözecek belli deðil
Koyu kahve kývamýnda akarken þehir
Beni asýl kahreden küçük bir þey diye
Kendimi yiyip duruyorum.

Biraz aydýnlanýyor ortalýk
Hayret bu sabah hiç ses gelmiyor!
Bütün canlýlar göç mü etti ne
Buz gibi sabahýn rüzgârý
Buz gibi gözlerim, bakýyor her yere
Tüm sesler kesilmiþ
Sadece duymaktayým bir ses
Öldüðümü söylemekte
Öldüðünü söylemekte.