Yağmur Kokan Karanfil
gecenin içinde
içimizi acıtan her ne ise ziyâdesiyle var
bırak gidişinle yıkılsın bu şehir
yıkılıp parçalansın
unut beni ardında dârmadağın
ölümüne
akıpta gitsin
ölümüne unutma sakın
ne çıkar
akıp gitsin
su hafifliğinde üzerimden bu kir
sonra
bir karanfil usulca içini döküyor
kuşlar niye var
kuşlar niye yok
uçurtmanız
ve çemberlerinizle
ve
rengârenk bilyelerinizle
koşun çocuklar
koşun
kahkahalar atarak bakın gökyüzüne
âh zaman duraklaması ömrüm
ölü kalmış çoçukluğumda
gökyüzünden
çoçukca şiirler d/üşüyor içime
sevmek niye var
kavuşmak niye yok
bende değişmeyen
hep aynı yetim bir hüzün
ayazıyla titreten
hangi göçün ortasında
bu z/amansız mevsim
yüzümün hüzzâmı
ve gözlerimin ıslağı arasında
kalbim meyânıyla b/uluşuyor
acının mührü
erkenden b/asılıyor sancağına
kalbimin gönderinde
gururla dalgalanıyorsun
dalgalanıyorsun
sonsuz bir susuzluğun ûmmanındâ
bir adım sonra
ve bir adım daha
sözün düştüğü yerde
pencerelerin ardında
neden bu kadar çok yakıyor canımı
dışarı da yağan yağmur
sözün düştüğü yerde
harfler bir var kuşlar bir yok
yağmur karanfil kokuyor
ve karanfil
hiç durmadan
yüreğimde kanıyor
(
Yağmur Kokan Karanfil başlıklı yazı
ACZ tarafından
26.10.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
