Feriddüddin Attar'dan
Rivayet olunur ki, kuþlarýn hükümdarý olan Simurg ( Zümrüd-ü Anka ya da
Batý'da bilinen adýyla Phoenix ) bilgi ve hikmet aðacýnýn dallarýnda yaþar ve her þeyi bilirmiþ...
Bu kuþun özelliði gözyaþlarýnýn þifalý olmasý ve yanýp kül olduðunda, kendi küllerinden yeniden dirilip hayat bulmasýymýþ...
Kuþlar Simurg'a inanýr Simurg'a güvenir, onu kutsar ve onu kendilerinin kurtarýcý meleði gibi düþünürmüþ.
Kendi dünyalarýnda yolunda gitmeyen ne varsa her þeyin düzeltilmesini Simurg'dan beklermiþ zavallý kuþlar . Ne var ki, Simurg ortada görünmedikçe sabýrlarý tükenmiþ , kuþkularý artmýþ ve sonunda Simurg'dan umudu kesmiþler.
Derken , uzak bir ülkede yaþayan bir kuþ ,Simurg'un kanadýndan bir tüy bulmuþ .Simurg'un hayatta olduðunu anlayan Dünya'daki bütün kuþlar, büyük bir umut ve heyacanla toplanmýþ hep birlikte Simurg'un huzuruna gidip ondan yardým dilemeye  , baþlarýna hükümdar olmasýný istemeye karar vermiþ...
Ancak Simurg'un yuvasý , etekleri bulutlarýn üzerine serpilen Kaf Daðý'nýn zirvesindeymiþ... Oraya eriþmek içinse yedi dipsiz karanlýk ve sýcak vadiyi aþmak gerekirmiþ, hepsi birbirinden çetin yedi dipsiz sarp ve çetin vadi...
Ýstek, aþk, marifet, istiðna, tevhid, hayret ve yokluk vadileriymiþ bunlar...
Kuþlar, hep birlikte göðe doðru ucsuz bucaksýz vadilere uçmaya baþlamýþlar.
Ýsteði ve sebatý az olanlar, dünyevi heveslere takýlanlar nefsin ve ihtirasýn zebunu olanlar, mâsivâdan gönlünü arýndýramayanlar, yolda birer birer dökülmüþ.
Yorulanlar düþenler ve ateþ kesilip yananlar olmuþ bu sonsuz yolculukta ...

"Aþk Denizi " nden geçmiþler önce ". "Ayrýlýk Vadisi" nden uçmuþlar...
" Hýrs Ovasý " ný aþýp, " Kýskançlýk Gölü" ne sapmýþlar...
Kuþlarýn kimi "Aþk Denizi" ne dalmýþ, kimi "Ayrýlýk Vadisi"nde kopmuþ sürüden... Kimi hýrslanýp düþmüþ ovaya, kimi kýskanýp batmýþ hýrs gölüne...
Önce Bülbül geri dönmüþ , güle olan aþkýna ve hasretine dayanamayýp. Papaðan o güzelim tüylerini ve dillerini bahane etmiþ ; oysa tüyleri ve dili yüzünden kafese
kapatýlýrmýþ. Kartal, gökyüzündeki hakimiyetini kimseye kaptýrmak
istememiþ . Baykuþ yýkýntýlarýný , virane örenlerini özlemiþ. Balýkçýl kuþu bataklýðýný...
Yedi vadi üzerinden uçarken sayýlarý gittikçe azalmýþ kuþlarýn.
Ve nihayet beþ vadiden geçtikten sonra gelen Altýncý Vadi " hayret " ve
sonuncusu yani Yedinci Vadi " Yokoluþ / ifna " da bütün kuþlar umutlarýný yitirmiþ... Kaf Daðý'na vardýklarýnda geriye sadece otuz kuþ kalabilmiþ.

Sonunda sýrrý, sözcükler çözmüþ : Farsça "si", "otuz" demektir" murg" ise
"kuþ"...

Simurg'un yerini bulunca çalmýþlar kapýyý içerden büyükçe bir ayna getirmiþ kapýda bekleyen hizmetçi .Ögrenmiþler ki ; "Simurg - otuz kuþ" yani aradýklarý hükümdar kendileri...
Ve anlamýþlar ki hepsi birer Simurg'muþ...
Gerçek yolculuk gönül dünyamýzda , kendimizi bilmeye ve tanýmaya yapýlan yolculuktur.
Bu sýrra eren "Sultaný enbiya" ve onun meftunlarý ayný þeyi söylememiþ mi
" Kim ki nefsin bilirse Rabb'ýný bilir. "
HÞ
ilim ilim bilmektir
ilim kendin bilmektir
sen kendini bilmezsen
bu nice okumaktýr .
.....
Yunus EMRE
Bilmek istersen seni
Can içre ara caný
Geç canýndan bul aný
Sen seni bil sen seni
.....
Hacý Bayram VELÝ

Dermân arardým derdime
Derdim bana dermân imiþ.
Burhân arardým kendime
Aslým bana burhân imiþ.

Saðým solum gözler idim
Dost yüzünü görsem deyü
Taþralarda arar idim
Ol cân içinde cân imiþ.
................
N. Mýsrî
Hoþça bak zâtýna kim zübde-i âlemsin sen
Merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin.
Þ.Galip
Demiþlerse Simurgu ve Anka'yý beklemekten vazgeçerek, þaþkýnlýk ve yokluk vadilerini aþýp kendimizde saklý olaný okumak sonra öze dönmek vaktidir.

Kendi küllerimizden doðabilmek için benliðimizi yakmadýkça,
her birimiz birer Simurg olmayý göze almadýkça, bataklýðýmýzda,
tüneklerimizde ve bencil kafeslerimizin kuytularýnda yaþamaktan kurtulamayacaðýz.

Þimdi kendi kendimizi tanýmak ; kendi gökyüzümüze açýlmak ve o sonsuzluk vadisinde uçmak zamanýdýr...
Haydi vakit yok.
...........................................................
Düzenleyen : Ýbrahim Çam