Tarih bugün.
Zamanýný nasýl geçireceðini düþünüyordu, iþte o anda güneþten kopup gelen bir ýþýk pencereden içeriye süzüldü. Ýçeride sessizce oturuyordu sandalyede,ýþýk gözlerini kamaþtýrdý. Odanýn içindeki aynada bir yansýma gördü, yansýmanýn gerçek olup olmadýðýný anlamak için derinliklerine baktý aynanýn. Kafasýný çevirmeye korkuyordu, kaybolur düþüncesiyle yansýma ve o anda aklýna geldi. Bu zamana ait deðildi kendisi fakat aynadaki yansýma hiçbir zamana ait deðildi. Gülümsedi nedenini bilmiyordu, tepki yoktu yansýmada, düþündü. Tekrar aynadaki yansýmaya dikti gözlerini, sonra dýþarýya baktý pencereden gecemiydi yoksa gündüz mü anlayamadý. Havada farklý bir koku vardý, bir yasemen kokusu sanki saraylardan çýkmýþçasýna, içini burktu bu koku, bir þeyler anýmsatýyordu ama ne olduðunu çözemiyordu. Neredeydi? Nasýl gelmiþti? Aynanýn aksine bakmýyordu korkuyordu. Kokunun sahibini görebilirdi ama baþýný çevirecek gücü yoktu, hiçbir zamanda baþýný çevirecek gücü olmamýþtý. Ýçeriye kaçak bir bakýþ attý, bir masa, bir sandalye ve bir yýðýn kitap, yatak yoktu, neresiydi burasý ve ayýn hangi günündeydi, cevaplanmasý gereken sorular vardý kendince. Adý Yalnýz’dý sanki annesi onu doðurduðu an kaderini görmüþ ve Yalnýz evladým Yalnýz seni demiþ. Þu an nerede olduðunu bile bilmeyen Yalnýz ilk defa yalnýz olmadýðýný hissetti ama burasý neresiydi? Okuduðu bir romandan bir cümlenin içine hapis olmuþ gibi hissetti kendini ama huzursuz deðildi.Tekrar aynadaki görüntüye bakmaya cesaret edemiyordu çok fazla baktýðýnda kaybolacaðýndan ve gene yalnýz kalacaðýndan çekiniyordu fakat görüntünün ne olduðunu anlamasa da içini ýsýtan bir þeyler vardý aynanýn saydam yüzeyinde ve birde o koku içini burkan o güzel koku.Derin bir nefes aldý kendini uykuda uyuyormuþ gibi hissetti ve bir rüyasýný anýmsadý sanki tekrar o rüyayý yaþarmýþçasýna herkesin olduðu bir rüya annesi,babasý,kardeþi,arkadaþlarý fakat kendisi yoktu ve o an ilk defa bu kadar derin bir þekilde yalnýz olduðunu hissetti Yalnýz.